এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭
অজামিল উপাখ্যান
ডাঁহে ম’হে ছুম্পে তাক খায় তাতে ধৰি।
নাহি নিদ্ৰা আতি আৰ্ত্তনাদে পাৰে গেড়ি॥
কেঞ্চুক পীপৰা গণে যেন বেঢ়ি খায়।
ভুঞ্জে মহাযাতনা চেতন গাত নায়॥
বলি বিশ্ব দেৱ পঞ্চ যজ্ঞ ধৰ্ম্ম নিজ।
তাক যিটো নকৰিয়া ভূঞ্জে যিটো দ্বিজ॥
কাক সম সিটো সৰ্ক ভক্ষ অনাচাৰ।
পৰে কৃমি ভোজন নৰকত কুলাঙ্গাৰ॥
ঘোৰ কৃমি কুণ্ড গোট লক্ষেক প্ৰহৰ।
ভুঞ্জে দুখ তাতে সত সহস্ৰ বৎসৰ॥
কোটি কোটি পলু শৰীৰকে বেঢ়ি খায়।
পলু বিনে তাহাৰ আহাৰ আন নাই॥
ব্ৰাহ্মণৰ সুবৰ্ণক যিতো চুৰি কৰে।
বিনা আপদত সামান্যৰ ধন হৰে॥
অগম্য গমন পাপ যিজনে আচৰে।
যিটো স্ত্ৰি অগম্য নৰত ৰতি কৰে॥
লোহাৰ প্ৰতিমা অগ্নি বৰ্ণ কৰি তাৱে।
চাবুকে কোবায়া আনি তাকে সাবটাৱে॥
জাতি অন্ত জাতিক নবাচে মন্দ মতি।
পৰদাৰ পাপতে সততে কৰে ৰতি॥
