এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮
অজামিল উপাখ্যান
পৰম লম্পত পাপী একোৱে নবাচে।
বান্ধে তাক বজ্ৰ কুট শিমলুৰ গাছে॥
গলত লগায়ে ডোল উপৰক টানে।
বান্ধি পাৱে আজুৰি তলক লাগি আনে॥
শৰীৰ মাংসক চিৰে নথাকে চেতনা।
কতবা বৰিষ ভুঞ্জে পাতকী যাতনা॥
লাজ কাজ এৰি পশু যেন স্বেচ্ছাচাৰি।
যিতো মন্দ মতি দ্বিজে হৰে পৰ নাৰী॥
পৰে তেজ পুজ মুত্ৰ বিষ্টাৰ সাগৰে।
সহস্ৰ বৎসৰ মানে তাকে ভুঞ্জি মৰে॥
বেদৰ বিহিত দিনে মাৰে পাশু হানি।
অন্ত কালে যমদুতে পোতে গাত খানি॥
বেঢ়ি খুণ্ডিয়াই মাৰে নাহিকে নিস্তাৰ।
প্ৰাণ নিৰোধত ভুঞ্জে অনেক নিকাৰ॥
ভুত প্ৰেত পুজি যিতো কাতে হাঁহ ছাগ।
বৈবশ্ব নৰক পাৱে দুতে নেৰে লাগ॥
কৰে খণ্ড খণ্ড তাক হাতে খড়্গ ধৰি।
দুখ ভুঞ্জি বাক লাগি জীয়ে মৰি মৰি॥
যিতো নিজ ভাৰ্য্যাক ব্ৰাহ্মণ অনাচাৰ।
কামে মোহ হুৱা কৰে মুখত শৃঙ্গাৰ॥
