এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
অজামিল উপাখ্যান । আঠ কোটি হাজাৰ বৎসৰ তাতে পোৰে তেবে ব্ৰহ্ম বধে দিটো পুৰুষক চাৰে ॥ ভুঞ্জিয়া যাতনা যেবে পাতেকত তৰে। জন্মান্তৰে আসি ক্ষয় ৰোগীহুয়া মৰে ৷ বিনা আপদত যিটো নিজ ধৰ্ম্ম ছাৰে । ঘন হতে ধৰি তাক অধিৰে প্ৰহাৰে । চারক কোবত আতি ত্ৰাসতে লৱৰে । ছেদে অঙ্গ অসি পত্ৰে মুৰ্চ্ছা গৈয়া পৰে ঘোৰ তাল বন পত্ৰ খৰগৰ ধৰি । সুধৰ্ম্ম অসিৰে কৰি কৰে বুন্দামাৰ # তেজি নিজ ধৰ্ম্ম পাষণ্ডৰ পথে গতি। শুকৰ মুখৰ কথা শুনিও সম্প্রতি ! বিনা অপৰাধে যিতো ৰাজ্য কৰে দণ্ড । ব্ৰাহ্মণ সবাৰো কৰে শৰীৰত দণ্ড ! যাতনা ভুঞ্জাৱে চেপি মুখত তাহাৰ ৷ শালত যান্তিয়৷ যেন পেৰে কুহিয়াৰ ডাঁহ ম’হ মাখী ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ পৰুৱাৰ ৷ ঈশ্বৰ নিৰ্ম্মিত বৃত্তি ৰূধিৰে আহাৰ ॥ পীয়ন্তে তনুৰ তেজ আৰু যিটো মাৰে । পৰে সিটো জন অঙ্ক কুপ অন্ধকাৰে
