এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬
অজামিল উপাখ্যান
আঠ কোটি হাজাৰ বৎসৰ তাতে পোৰে
তেবে ব্ৰহ্ম বধে দিটো পুৰুষক চাৰে॥
ভুঞ্জিয়া যাতনা যেবে পাতেকত তৰে।
জন্মান্তৰে আসি ক্ষয় ৰোগীহুয়া মৰে॥
বিনা আপদত যিটো নিজ ধৰ্ম্ম ছাৰে।
যম দুতে ধৰি তাক অসিৰে প্ৰহাৰে॥
চাবুক কোবত আতি ত্ৰাসতে লৱৰে।
ছেদে অঙ্গ অসি পত্ৰে মুৰ্চ্ছা গৈয়া পৰে॥
ঘোৰ তাল বন পত্ৰ খৰগৰ ধাৰ।
সুধৰ্ম্ম অসিৰে কৰি কৰে বুন্দামাৰ॥
তেজি নিজ ধৰ্ম্ম পাষণ্ডৰ পথে গতি।
শুকৰ মুখৰ কথা শুনিও সম্প্ৰতি॥
বিনা অপৰাধে যিতো ৰাজা কৰে দণ্ড।
ব্ৰাহ্মণ সবাৰো কৰে শৰীৰত দণ্ড॥
যাতনা ভুঞ্জাৱে চেপি মুখত তাহাৰ।
শালত যান্তিয়া যেন পেৰে কুহিয়াৰ॥
ডাঁহ ম’হ মাখী ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ পৰুৱাৰ।
ঈশ্বৰ নিৰ্ম্মিত বৃত্তি ৰূধিৰে আহাৰ॥
পীয়ন্তে তনুৰ তেজ আৰু যিটো মাৰে।
পৰে সিটো জন অঙ্ক কুপ অন্ধকাৰে॥
