এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৩
অজামিল উপাখ্যান
মায়ায়ে মুহিলে নুবুজিলে বেদ বাণী।
কৰ্ম্ম কৰি অক্ষয় স্বৰ্গক মনে মানি॥
কৰ্ম্ম কাণ্ড বেদতেসে মতিভৈল জড়।
যপ জজ্ঞ ব্ৰত কেসে বোলে কৰ্ম্ম বৰ॥
বেদ সাস্ত্ৰ নজানি কিছুৰ নাহি মাত্ৰ।
এৰিলেক কৰ্ম্ম ৰাম বুলি মৰে মাত্ৰ॥
ভকতিকো কৰি ফুৰে অনেক ধিক্কাৰ।
কম্মিৰো নুগুছে মহা মোহ অহঙ্কাৰ॥
তাহাৰ নিদান কহো শুন দুতগণ।
কৰ্ম্ম মলে চূৰ্ণ কৰে অজ্ঞানীৰ মন॥
কৃষ্ণ হেন ঈশ্বৰক কিঞ্চিতো নাজানে।
মন্ত্ৰ তন্ত্ৰ কৰ্ম্মকেসে মহন্ত বাখানে॥
পৰম কঠিন মন্ত্ৰ দুস্কৰ কৰ্ম্মত।
সদায়ে তাহাৰ স্ৰদ্ধা নুগুছে মনত॥
কোমল অক্ষৰ শ্ৰেষ্ঠ ৰাম কৃষ্ণ নাম।
অল্প বুলি এৰি বোলে আত কোন কাম॥
কৰ্ণে নুশুনয় আৰ কথাক কহন্তে।
নাম উপদেশ নেদে এতেকে মহন্তে॥
এহি জানি হৰি নাম পৰম মঙ্গল।
যাক উচৰিলে পাৱে মহা মোক্ষ ফল॥
