এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৬
অজামিল উপাখ্যান
পৰম গোপ্যণি নাম ইসে ধৰ্ম্ম নিজ।
অনিচ্ছায়ে উচৰিলে অজামিল দ্বিজ॥
ভৈল তথাপিতো সিটো পাপত মুকুত।
ৰাখিলা তাতেসে তাক চাৰি বিষ্ণু দূত॥
সমস্তে দেৱৰ ৰাজা জানিবা শ্ৰীহৰি।
তানে নাম ৰাজা যত ধৰ্ম্মৰ উপৰি॥
সমস্তে পাপৰ উচৰিলে হয় ক্ষয়।
নকৰিবি দূতগণ ইহাক সংশয়॥
শুনা সভাসদ পদ মহা ভাগৱত।
স্বৰ্গ মৰ্ত্ত্য পাতালত নাছিল পূৰ্ব্বত॥
বৈকুণ্ঠৰ শাস্ত্ৰ আৰু নতু জানে কেৱে।
উদ্ধব আদিয়ে জানিলন্ত ব্ৰহ্মাদেৱে॥
কিনো মহাভাগ্য দেৱলোকৰ কলিত।
নামে সমে কৃষ্ণদেৱ ভৈলন্ত উদিত॥
ইহেন কালত যিটো নভৈল নিস্তাৰ।
কোটি জনমতো নাহি তাহাৰ উদ্ধাৰ॥
হেন জানি সত্ত্বৰে হুয়োক সাৱধান।
অথিৰ জীৱন যাই কেতিক্ষণে প্ৰাণ॥
ভাৰতত নৰ তনু নপাইবা সেন্থৰে।
ৰাম নাম বান্ধৱক ধৰা নিৰন্তৰে॥
