সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:অজামিল উপাখ্যান.pdf/৭৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৩
অজামিল উপাখ্যান

সংসাৰত আছে জীৱ জন্তু যত মানে।
নকৰো সবাকে সাস্তি দেখ বিদ্য মানে॥
মনুষ্য মধ্যত যিটো পাতকী নিস্খল।
তাকেসে যাতনা ভুঞ্জাই কৰো দণ্ড ফল॥
পাতকী জনক মাত্ৰ মোৰ অধিকাৰ।
কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰ মই জানা সাৰে সাৰ॥
কৃষ্ণৰেসে আজ্ঞা মই ধৰি প্ৰতিনিত।
কৰো যে পাপীক উচিত প্ৰায়শ্চিত্ত॥
ঈশ্বৰৰ ঈশ্বৰ হেনসে কৃষ্ণদেৱ।
ব্ৰহ্মময় মুৰ্ত্তি যাত পৰে নাহিকেৱ॥
ইন্দ্ৰ চন্দ্ৰ ব্ৰহ্মা বহ্ণি শিৱ সূৰ্য্য কাল।
কুবেৰ বৰুণ বায়ু দশ দিগপাল॥
যত প্ৰজাপতি ময় আদি যতদেৱ।
যাহাৰ লীলাক আমি নাজানোহো কেৱ॥
মহা ঋষি সব যাৰ মায়ায়ে মোহিত।
নজানন্ত ঈশ্বৰ কৃষ্ণত নাহি চিত্ত॥
তাক জানিবেক আবে আন কোন নৰে।
একে এক শৰণীয়া ভকতত পৰে॥
জন্মে জন্মে আছে যাৰ পাপৰ পৰ্ব্বত।
হিয়াত থাকম্ভ যাৰ নুহিকা বেকত॥