এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭১
অজামিল উপাখ্যান
নুপুছি আমাত আগে জুৰিলেক কিল।
বেতৰ কোবত ধাতু আমাৰ উৰিল॥
চৱৰৰ ছোটে গাল ভিন্দাকাৰ ভৈল।
গদাৰ কোবত কলা ধাতু মাত্ৰ ৰৈল॥
সমুলি মাৰিলে প্ৰাণে কিবা সোধা কথা।
কতেক কহিবো ৰাজা আমাৰ অৱস্থা॥
সিটো কোন চাৰি কহিয়োক কাৰ দুত।
নতু দেখো হেন মহা ৰূপ অদভুত॥
চাৰু চতুৰ্ভুজ শ্যাম তনুপীত বাস।
অলঙ্কাৰে কৰে যেন সুৰ্য্যৰ প্ৰকাশ॥
দেৱতো উত্তম সিটো সুকুমাৰ বেশ।
পাপীক লৈলেক কাঢ়ি ভাঙ্গিয়া আদেশ॥
তোমাক বুলিলে বাক্য গৰিহা যতেক।
মোৰ মুখে প্ৰভু তাক কাহিবো কতেক॥
কাৰসিটো দুত কহিওক ভাল কৰি।
তাহাৰ হাতত নজানিলে যাইবো মৰি॥
সিদ্ধৰ দেখিলো যেন মহা পৰাক্ৰম।
জানো এক ইন্দ্ৰ জেন নুহি তাৰ সম॥
আনাৰ মানক যদি ৰাখিবা নিশ্চয়।
কাৰ সিটো দুত মোক দিও পৰিচয়॥
