এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
অজামিল উপাখ্যান । সমাজক পাতিয়া আছত ৰাজা যম । মহা পাৰিষদে বসি বিপুল বিক্রম ধৰিয়া আছন্ত বিষ্ণু দুত যম দণ্ড । ৬৯ সমস্তে প্ৰেতৰ প্ৰভু প্ৰভাৱ প্ৰচন্দ । চামৰে দুই পাশে দোলে শিৰে স্বেত চত্ৰ । লিখে ছিত্র গুপ্তে হাতত পাঞ্জি পত্র । ঋষি পাৰিষদে সবে আছন্ত আবৰি ৷ নটে ভাটে গাই বাই গীত তাল ধৰি ৷৷ হাতত লোহাৰ ডাঙ্গ কাছি মাল কাছে । দাৰুণ কিঙ্কৰ সবে উপাসম্ভে আছে ৷ দুই চক্ষু ৰঙ্গ৷ আঙ্গাৰৰ বৰ্ণ কায় । বিকট দর্শন ঘোৰ ৰাক্ষস পৰাই থাই থাই পাতকীক কৰে উগ্র সাস্তি । চতুৰ্ভিতি শুনি মহা আৰ্ত্ত নাদ আতি ॥ যমৰ পুৰত হেন বহল সমাজ । মহা পাৰিষদে বসি আছে ধৰ্ম্ম ৰাজ সেহি বেলা তিনি হতে মহাপীড়া পায় । কাঢ়ে খৰ উষাশ মুখত মাত নাহি । বিবর্ণ বদন দুখে মুখে মহা ক্লেশ । ভৈলা আসি সেহি বেলা সভাত প্রবেশ
