এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬০
অজামিল উপাখ্যান
এহি মতে দ্বিজে আনন্দতে চলি যায়।
বৈকুণ্ঠক পালে সাতো স্বৰ্গক চৰায়॥
সক্ষাতে আছন্ত যৈত প্ৰভূলক্ষ্মী পতি।
কৰিলন্ত হৰিসতে তৈকে লাগি গতি॥
সেৱা কৰি ৰৈল হুৱা এক পাৰিষদ।
ভকতি মিলাইলে মহা মুকুতি সম্পদ॥
তৰিল দুষ্টৰ যম যাতনাৰ ভিতি।
দিব্য বিমানত ৰঙ্গে কৰিলন্ত গতি॥
লক্ষ্মী হেন ৰূপৱতী ৰমণী অনেক।
হাতে তাল ধৰি বাৱে সঙ্গীত যতেক॥
কৃষ্ণ গুণ গাৱে প্ৰেমে দ্ৰৱে অতি চিত।
বহয়ে লোতক আতি তনু ৰোমাঞ্চিত॥
কৃষ্ণৰ সদৃশ ৰূপ চিনন নাযায়।
শ্ৰীবৎস কৌস্তুভ মাত্ৰ দুই চিননায়॥
অনিছায়ে সুমৰিলে মৰন্তে নামক।
তথাপিতো পাইলে অজামিলে বৈকুণ্ঠক॥
ভৈল চতুৰ্ভুজ আনন্দৰ নাই সীমা।
কি কহিবো নাৰায়ণ নামৰ মহিমা॥
শুনা সভা সদ পদ মহাভাগৱত।
কেদিন থাকিবা ইটো মনুষ্য লোকত॥
