এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
অজামিল উপাখ্যান। উতন্ন নাসিক। স্কন্ধ কটি দম্ভ পান্তি । ৰাতুল অধৰ বিশ্ব ফল সম দত্তি । জলে জিলি মিলি যেন অগনিৰ জ্বলা । আপাদ লম্বিত হৃদয়ত বনমালা | কঙ্কন কেয়ুৰে ৰঞ্জে বাহু চাৰি খান । ললিত বর্ণিত নীল বলয় মোলান। বাজে কণু ঝুন কৰি কনক কিঙ্কিনী । মাটিত লোটত্তে আছে পাণ্ট পীত ভূমি ॥ চাৰু উৰু জঙ্ঘ। যুগ যেন ৰাম কল সুবৰ্ণ লুপুৰ ৰঞ্জে চৰণ কমল প্ৰকাশে শৰীৰ ৰস্মি সূৰ্য্যৰ জেউতি । বসি আসে দ্বিজ আতি আনন্দিত মতি। কৃষ্ণৰ স্বৰূপ পাইলে সিটো অজামিল। নামি চাৰি পাৰিষদে আসি আলিঙ্গিল ৰখত তুলিলে ধৰি কৰি বহু মান । ওপৰক লাগি পাছে চলিল বিমান বৈকুণ্ঠৰ শ্ৰীক দেখি পৰম বিস্ময় । কৰেঙ্গ বাসি আমি বেঢ়ি কৰে জয় জঙ্গ শিৰত বৰিষে ৰঙ্গে কুহুম সুৰভী। বাৱে ৰঙ্গে যত যত আনন্দে দুন্দুভি।
