এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৬
অজামিল উপাখ্যান
পতীত পাৱন প্ৰভূ পশিলো শৰণে।
কৰা গতি পতীতক আপোনাৰ গুণে॥
লোতকে তিতিল মুখ সুখ সান্তি নাই।
নিজ পাপ সুমৰন্তে মৰ্ম্ম চৰি যায়॥
নাই মন তুষ্টি উঠি দ্বিজ অজামিল।
কৃষ্ণ কৃষ্ণ বুলি গঙ্গাধাৰক লৰিলা॥
গৃহ ভাৰ্য্যা পুত্ৰক কৰিল পৰিত্যাগ।
কৃষ্ণ চৰণত অতি ভৈল অনু ৰাগ॥
সাধু সঙ্গে ক্ষণেকে মিললি বিৰকতি।
ভৈল ভাগ্যোদয় দ্বিজ মহা শুদ্ধ মতি॥
দিন কতিপৰে পইলা গিৰি হেমন্ত।
আকাশৰ পৰা গঙ্গা যথাত পৰন্ত॥
পৰম পবিত্ৰ খান বহে গঙ্গানীৰ।
তৈতে আছে দেখি দিব্য গঙ্গাৰ মন্দিৰ॥
বহে গঙ্গানীৰ যেম স্ফটিক শঙ্কাস।
পুষ্পাৰ সুৰভী গন্ধে শোভি দিশ পাস॥
পৰম আনন্দে হুসা সুশীতল বাতে।
দেখি দ্বিজ অজামিল বঞ্চিল তথাতে॥
জাহ্নবী জলত ৰঙ্গে কৰিলন্তস্নান।
বসি দেৱ মন্দিৰত কৰিলন্ত ধ্যান॥
