এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫১
অজামিল উপাখ্যান
এতেকে জানিলো মোৰ, সিজিল পাতক ঘোৰ,
অৱশ্যে পৰিলো নৰকত।
হাতে গলে বান্ধি আতি, কিঙ্কৰে কৰিবে সাস্তি,
মহা মহা পাপীৰ লগত॥
কৰিলো পৰম পাপ, মহন্তকো দিলো তাপ,
ধন লোভে পীৰিলো পৰক।
এতেকে জানিলো যমে, ভূঞ্জাইবেক অনুক্ৰমে,
মোৰ ঘোৰ দাৰুণ নৰক॥
যমৰ কিঙ্কৰে মোৰ, গলত লগাইয়া ডোল,
পেলাইবেক মল মুত্ৰ কুণ্ডে।
অনেক বিষ্ঠাৰ পোকে, বেঢ়িয়া খাইবেক মোকে,
থাকিবো উভতি তল মুণ্ডে॥
নকৰিলো পাপ অল্প, ভুঞ্জিবো অনেক কল্প,
নপাইবো যাতনাৰ ওৰ।
চিন্তি চিত নোহে থিৰ, হৰি হৰি পাতকীৰ,
কোন গতি হৈবে আবে মোৰ॥
গুণি গুণি নপায় পাৰ, দেখো অতি অন্ধকাৰ,
মোৰ মনে নাই সান্তি সুখ।
কিনো ভৈলো আত্মঘাতি, এহি বুলি কান্দে আতি,
লোতকে তিতিল আখি মুখ॥
