এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪০
অজামিল উপাখ্যান
হেনবা বুলিবি নাম কৰ্ম্মেৰেসে অঙ্গ।
উচৰিলে কৰ্ম্ম কেসে কৰয় সসাঙ্গ॥
স্বতন্ত্ৰে সাধিবে মতি কিমতে লোকৰ।
ইটো শঙ্কা নকৰিবি জমৰ কিঙ্কৰ॥
দ্ৰৱে সমে কৰে যেন জলক ভোজন।
স্নানে পানে কেৱল সিজয় প্ৰয়োজন॥
সেহি মতে হৰে পাপ নাশে কৰ্ম্ম সঙ্গে।
কেৱলে স্মৰন্তে পলায় পাতেক বিভঙ্গ॥
নাহি চিত অনিশ্চাতে৷ যিতো বোলে হৰি।
তথাপিতো পলাই পাপ কাম্পে তৰ তৰি॥
যেন ক্ষুদ্ৰ মৃগে নাদ শুনিলে সিংহৰ।
জীৱ ৰাখি হোৱে তাৰ তেখন আতৰ॥
নাৰায়ণ আন বুলিলেক ইটো পাপী।
ভৈল প্ৰায়ছিত সবে পাপৰ তথাপি॥
এক নামে কৰে মহা প্ৰলয় পাপৰ।
ইটো দ্বিজে উচ্চৰিলে চাৰিও অক্ষৰ॥
হেন জান আৰু আত পাপ আছে ৰই।
নাপাও অন্ত নামৰ মহিমা আমি কই॥
তপ জপ তীৰ্থ ব্ৰত জজ্ঞ যত দান।
লক্ষ কোটি ভাগে নুহি নামৰ সমান॥
