এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৯
অজামিল উপাখ্যান
হেন শুনি গুণি মনে যমৰ কিঙ্কৰ।
যেন জানে দিবে লৈল তাহাৰ উত্তৰ॥
শুনা সভাসদ মহা ভাগৱত পদ।
ইহেন মনুষ্য জন্ম নকৰিবা বদ॥
কেতিক্ষণে ধৰে কালে তাৰো নাহি স্থিত।
আৰকি মনুষ্য হৈবা ভাৰত ভুমিত॥
দেৱৰো বাঞ্চনি ভাৰতত নৰ কায়া।
পুন্য বলে পাইলা ঈশ্বৰৰ ভৈল দয়া॥
আৰু বৃথা কৰা কেনে বিষয়ৰ ভোলে।
বেচা চিন্তামণি কেনে চাৰ কাচ মোলে॥
ছুৰাতক লোৱ ত্যজি সুগন্ধি চন্দন।
আন দেৱ সবে এৰি দৈৱকি নন্দন॥
স্বৰণ মাত্ৰকে যাৰ তৰয় সংসাৰ।
হেনয় সুহৃদ দেৱ কৈত পাইবা আৰ॥
পৰম বান্ধৱ আছে ঈশ্বৰ সাক্ষাত।
প্ৰত্যেকে আছন্ত বসি সবাৰো হিয়াত॥
একচিত্তে চিন্তা তান চৰণ কমল।
লৈয়ো ৰাম নাম মহা মৰণ সমল॥
ঘোৰ পৰলোক আন নাহিকে সহায়।
পৰম সুহৃদ একে নামত বিনায়॥
