এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৭
অজামিল উপাখ্যান
সবে শ্যাম তনু তাতে শোভে পীত বাস।
নবীণ মেঘত যেন বিজুলি প্ৰকাশ॥
পদ্ম পত্ৰ ষম সবে আয়ত লোচন।
অমৃততো ধিক শুনি মধুৰ বচন॥
ললাতত অলক তিলক কৰে কান্তি।
সুন্দৰ দশন শোভে মূকুতাৰ পান্তি॥
উন্নত নাসিকা যেন জলে তিলফুল।
বন্দো সিটোধিক কান্তি অধৰ ৰাতুল॥
জলে জিলি মিলী যেন অগণি জ্বালা।
আপাদ লম্বিত জলে গলে বন মালা॥
শৰীৰৰ কান্তি তাত শোভে দিশ পাশ।
কতবা সূৰ্য্যৰ যেন জৌতিৰ প্ৰকাশ॥
জানিলো তুমি সব পুৰুষ মহন্ত।
আমি তোমাসাৰ ৰূপ বৰ্ণয়ে নপাওঁ অন্ত॥
জানা ধৰ্ম্ম ৰাজাৰ কিঙ্কৰ আমি অতি।
তাহান আদেশে অধৰ্ম্মক কৰো সাস্তি॥
পৰম পাতকী ইটো বিপ্ৰ মন্দ ভাগি।
বান্ধি নেৱো নৰকত পেলাইবেক লাগি॥
কিকাৰণে বান্ধ কাটি ৰাখিলা ইহাক।
কৰিলাহা হেন ক্ৰোধ কিসক আমাক॥
