এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৬
অজামিল উপাখ্যান
কাঢ়ে খৰ উশাস হাতাশে নিশবদ।
পাছে কৃপাময় মহা চাৰি পাৰিষদ॥
বিপ্ৰৰ দেখিয়া সিটো ৰূপ মানুহৰ।
চক্ৰে কাটিলন্ত বান্ধ হাতৰ গলৰ॥
যমৰ দুতৰ হাত এৰাই অজামিল।
পূৰ্ব্ব শৰীৰত পুনৰপি প্ৰবেশিল॥
দেখি অতি আশ্চৰ্য্য বিস্ময় হুয়া আছে।
যমৰ দুতৰ কথা শুনিওক পাছে॥
পায়া পীড়া দুত গৈল দুৰক আন্তৰি।
মহাভয়ে তৰ তৰি কাম্পে হাত ভৰি॥
কতো বেলি সুস্থ হুয়া ভয়ে নমায় মাথ।
কোন তুমি সব বুলি পুছে যুৰি হাত॥
তুমি সব কোন কৈৰ পৰা আছা আসি।
তোমাৰ ঈশ্বৰ কোন কহিয়ো প্ৰকাশি॥
কেনে ভঙ্গ কৰা যন ৰাজাৰ আজ্ঞাক।
কোন অপৰাধে ক্ৰোধ কৰাহা আমাক॥
দেৱ বিদ্যাধৰ হেন বুলিতে নপাৰি।
সিদ্ধতো উত্তম জানো তুমি সব চাৰি॥
নজানিসে সোধো ক্ৰোধ ক্ষেমিবা আপুনি।
হেন ৰূপৱন্ত নতু দেখি নতু শুনি॥
