এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫
অজামিল উপাখ্যান
মৰণত লৈলে নাম তাকো কৰে দণ্ডা।
ৰহ ৰহ চক্ৰে কাটি কৰো খণ্ড খণ্ড॥
আমাৰ প্ৰভুৰ নাম লৈলে হুৱা ত্ৰাশ।
নাহি ভয় বুলি সবে তেজিলে আতাস॥
ভকতকো পীড়া পাইলে পৰম আপদে।
পৱন সঞ্চাৰে পাইলে চাৰি পাৰিষদে॥
ছাৰ ছাৰ বিপ্ৰক পাৰন্তে আসে গেৰি।
কোবাইবাক লাগিলা দুতক সবে বেঢ়ি॥
চাপন্তস মৰা লাগি কৰোহো প্ৰহাৰ।
চৱৰত দুয়ো গাল কৈলা ভিণ্ডাকাৰ॥
কোপে কিল মুকুতি লাঠিৰ দিলা চোট।
গদাৰ কোবত পিঠি ভৈলা গোণ্টা গোট॥
অনেক কাতৰ কৰে দুতে গেৰি পাৰি।
কৌতুকে হাসন্ত তাক দেখি সিদ্ধ চাৰি॥
নমাৰি এৰিলা প্ৰাণে ভয় দেখায় বৰ।
হাতৰ এৰাইয়া তিনি দুতে দিলা লৰ॥
মৰণৰ ত্ৰাসে ঘোৰ যমৰ কিঙ্কৰ।
ব্ৰাহ্মণক এৰি গৈলে তথাৰে অন্তৰ॥
পলাই গৈল কতো দুৰ পাছক নছায়।
মাটিত পৰিয়া পাছে থাকিল কেঙ্কায়॥
৩
