এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
28 অজামিল উপাখ্যান প্রচণ্ড বাতাস যেন নাকৰ উশাষ। ওলমিল পেট যেন বৰ মউৰ বাস। বক্ৰ কোৰ মুখ মহা বিকৃতি কুৰূপ । নাক দণ্ড দেখি যেন সম্যকে অন্ধ কুপ ৷ উছল দশন আসে অধৰ কাম্বৰি । দেখিয়া দ্বিজৰ যেন ধাতু গৈল ঊৰি । মোক নিবে আইল ইটো তিনি ঘম দুত পাইল অন্তকালে ভয় ভৈল অদভূত । কম্পে তন্তু দ্বিজে তেজিলেক মলমূত্র । হা কৈক গৈলি মোৰ নাৰায়ণ পুত্ৰ এতেকে বেলিস্তে দুতে ধৰিলে বিপ্ৰক ! হৃদয়ৰ পৰা আনে অলক্ষে জীৱক । মহা পীড়াপায় জীৱে ভৈল অচেতন। দিলে আতঁৰাৱ ৰিঙ্গ আইস নাৰায়ণ ॥ জীৱ বাজ কৰি ভৰাই যাতনা দেহাত । দিলে পিঠিকটা বান্ধ কৰি পাছ হাত। লগাই হোল গলত চামৰ জৰি আনি । নৰকত পেলাইবে আজুৰি নেই টানি । সেহি বেল। চাৰি বিষ্ণু দুত ভ্রমে সুখে। কৃষ্ণৰ কীৰ্ত্তন শুনে মৰন্তাৰ মুখে ।
