এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯
অজামিল উপাখ্যান
কৰিও ভকতি নিত, হেনসে ভকতি হিত,
মৰণতো নেৰে কদাচিত॥
কৃষ্ণেসে পৰম দেৱ, কৃষ্ণক কৰিত সেৱ,
কৃষ্ণত সৰ্ব্বদা দিয়ো মতি।
আছে হৃদি অঙ্গ মাজে, ঈশ্বৰ কৃষ্ণত বাজে,
আন কোন দেৱ দিবে গতি॥
কৃষ্ণৰেসে সবে মায়া, ইটো ধন জন কায়া,
আৰু তেজি ভজিও কৃষ্ণক।
কৃষ্ণত ভকতি বিনে, আন কৰ্ম্মে কোন জনে,
ভুঞ্জিবেক দোৰ্ঘোৰ নৰক॥
শুনিয়োক বুদ্ধজন, কৰা সাৱধান মন,
সমীপ পাইলেক কাল সৰ্প।
ইটো আয়ু বৃথা নিলে, ভাঙ্গিবেক একে তিলে,
ইসব বিষয় মহাদৰ্প॥
থিৰ হইবে হাত ভৰি, থাকিবেক দান্ত তৰি,
জাইবে জীৱ দুতৰ হাতত।
ইসব অৱস্থাকেনে, সদা নুসুমৰা মনে,
এভো নাই চেতনা গাৱত॥
গৈলে ঘোৰ যমপুৰ, সবেবুদ্ধি হবে চুৰ,
লোহাৰ ডাঙ্গৰ কোব পাই।
