এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
অজামিল উপাখ্যান । যমৰ দুতক, স্বপ্নতো নেদেখে, এৰাইল কালৰ হাত হৰি ভকতিৰ, অল্পে নিস্তাৰই, কহিলো সত্যে সাক্ষাত পৰম জ্ঞানত, কৰ্ম্মক কৰিয়া, ভকতিৰে শ্রেষ্ঠ আতি । ভকতি কৰিলে, পৰম পবিত্ৰ, হোৱে মহা অন্ত্য জাতি ! ভকতিত যত, মহাগুণ আছে, কোনে কহি পাৱে সীমা। শুনা পুৰাতন, কথা পৰীক্ষিত, আছয় আৰু মহিমা ॥ - ছবি । আন যত যজ্ঞ ধান্ধা। শুনিয়োক সৰ্ব্বজন, ভকতিসে নিজ মাতা, ভকতেসে মহাধন, ভকতিসে নিজ দাতা, ভকতিক কৰাৰতি, জানি ভকতিক গলে বান্ধা ভকতিত দিয়া মতি, ভকতিসি পৰ লোক বিত।
