এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩
অজামিল উপাখ্যান
সংসাৰ চক্ৰত কৰে জীৱে যেন গতি।
সমস্তে কহিলো ইটো তোমাত নৃপতি॥
আউৰ কিবা শুনিবে তোমাৰ আছে মতি।
আবে পৰীক্ষিত মোত পুছিয়ো সম্প্ৰতি॥
শুনা সভাসদ মহাভাগৱত পদ।
নিকটতে আছে মহা মৰণ আপদ॥
নৰকৰ নিকাৰ শুনন্তে ধাতু যায়।
কোন সুখে নিদ্ৰা আছে নিচিন্তা উপায়॥
দিনে দিনে টুতে আয়ু কৈত পৰে প্ৰাণ।
কোন দিন ধৰে যমে তাৰো নাই থান॥
পিতৃ মাতৃ তনয় আগতে মৰি যায়।
কিনো অন্ধ তথাপি চেতন গাত নায়॥
উমান নপায়া কাল অজাগৰে গিলে।
ধন জন জীৱন যাইবেক একতিলে॥
মৰিবাক লাগে যাৰ তাৰ আন ৰাজ
মোৰ মোৰ কৰে কিনো নিশঙ্ক নিলাজ॥
নিচিন্তি নাথাকা কালে ধৰিলেক পৰা।
কৃষ্ণত বিমুখ যিটো জীৱন্ততে মৰা॥
জানি পাপ সাগৰ তৰিতে কৰা কাম।
নিৰন্তৰে নৰে ডাকি বোলা ৰাম ৰাম॥
⸻⸻
২
