এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২
অজামিল উপাখ্যান
পাছে পৰলোকে তাক সেই পশু পাই।
কান্তি কান্তি শৰীৰৰ মাংস ছিন্দি খায়॥
মহা মুৰ্চ্চা যায় দুখে চুৰ্ত্তি জ্ঞান হৰে।
চিৰকাল পাতকী যাতনা ভুঞ্জি মৰে॥
কুকথা কহয় যিতো এৰি হৰি কথা।
যত পুণ্য কৰি থাকে সিও হোৱে বৃথা॥
তম নৰকত পৰে দুতে ধৰি আনি।
জিহ্বাক উভাৰে কাকে বজ্ৰ শুন্দ হানি॥
হেনয় নৰক আছে সহস্ৰ সংখ্যাত।
মুখ্য মুখ্য বাচি কিছু কহিলো সাক্ষাত॥
সকলে নৰকে পাপী ভুঞ্জে অনুক্ৰমে।
মহা ভয়ঙ্কৰ ৰূপে দণ্ড কৰে যমে॥
সমস্তে যাতনা ভুঞ্জি পাপী মন্দ ভাগি।
লৈয়া পাপ শেষে আসে পৃথিবীক লাগি॥
হোৱে তৃন বণকিট কতো হো বিষ্টাৰ।
ভুঞ্জে পাপী জনে ইটো অনেক নিকাৰ॥
কেতিক্ষণে পৰো পৰো বিমানৰ হন্তে।
লাগ ধৰি আস বলি পথতে কাটন্তে॥
শত কোটি জন্ম জীৱে কৰে আয়াজাত।
একো মতে দুৰন্ত কালৰ নেৰায় হাত॥
