এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
সংসাৰী সুখত সোৱৰাই দিলে অঙ্কুৰ বন্দী হই থাকি খঙৰ কোৱত নিচিনিলা গুৰিয়াল, চপোৱা নিজৰ কাল। ভৱ সাগৰৰ গুটিয়া নউকা গুৰিত কান্দাৰী নাই, লতং পতং কৰিছে ঢউত খনে খনে পানী খাই। চুৰ তাৰি কৰি পলাই আহি পাপৰ এবোজা লই, কানা মুনা লাগি উধাতু খাইছা (কিয়) আকুল পথিক হই : ছিলচৰ।
