পৃষ্ঠা:মহাপুৰুষ শঙ্কৰদেৱৰ বাণী.pdf/৬২

৪০

মহাপুৰুষ শঙ্কৰদেৱৰ বাণী

তুৱা হৰি লাগো গোড়  মোৰ মায়া-পাশ ছোড়
 শঙ্কৰ কৰয় কাকূতি॥

( বৰগীত, ১৬)

৯।	তোমাৰ মায়াত সৰ্ব্বলোক ভৈল ভ্ৰম! কৰ্ম্মপথে ভ্ৰমি মৰে কৰে অহম্মম॥ (দশম, ১৮৪২)

১০।

অনাদি পুৰুষ কৃষ্ণ জগত-কাৰণ। স্ৰজিলা মায়াক সঙ্গে লৈয়া ভূতগণ॥ জীৱৰ বিষয় সুখ নিমিত্তে ঈশ্বৰ। পঞ্চভূতে স্ৰজিলা বিবিধ কলেৱৰ॥ মায়ায়ে উপায়ে প্ৰাণী স্ৰজিলা অশেষ। তাতে অন্তৰ্য্যামী ৰূপে ভৈলন্ত প্ৰবেশ॥ বিভঞ্জিয়া আপোনাক প্ৰভু নাৰায়ণ। স্ৰজিলা- ইন্দ্ৰিয় যত ভূত প্ৰাণ মন॥ ইন্দ্ৰিয়ৰ সঙ্গে জীৱে ভুঞ্জে বিষয়ক। আত্মা বুলি মানে মায়াময় শৰীৰক॥ সবে মহা মোহে অতি হোৱে জ্ঞান-শূন্য। সকামে অনেক কৰ্ম্ম কৰে পাপ-পুণ্য॥ সেহি কৰ্ম্ম-ফল ভুঞ্জি ভ্ৰমে সংসাৰত। নাহি অন্ত জীৱৰ যাতনা দুঃখ যত॥ মিছা মায়াময়ত ওপজে মৰে জীৱ। এহি লীলা আতে প্ৰীতি হোন্ত সদাশিৱ॥ (নিমি নৱসিদ্ধ, ১০৮—১১১