এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ফুলৰ চানেকি।
৯৯৩
সংযমৰ বল হেতু নাবান্ধিলোঁ মন-সেতু,
নকৰিলোঁ ৰিপু আত্মবশ;
সংসাৰী ৰোগীয়ে হাঁয়, লোভত অপথ্য় খাই
বঢ়ালোঁ বিকাৰ অপযশ!
নীতিহীন পাই মোক পাপৰ বাঢ়িলে ভোক,
গৰাহত সাৰোগত কৰি,
ভক্ষিলে যশস্যা মোৰ, সমূলি পেলালে ওৰ,
নিলে মোৰ সমুলঞ্চে হৰি!
এচিকটা মেঘ অই, আছিল নিলগ হই,
নিলগতে-মাৰ-যোৱা কথা;
অপায় ধুমুহা পাই, বাঢ়িল নিমিষে হাঁয়,
বঢ়ালেহি প্ৰাণে মোৰ ব্যথা।
বগলীৰ পাখি যেন, আছিল জীৱন ফেন,
সংসাৰৰ সাগৰত ভাহি;
বিন্দু বিন্দু পাপে চুই, পুণ্যভাগ নিলে ধুই,
নাজানিলোঁ কোন্ ছেগে আহি !
