পৃষ্ঠা:ফুলৰ চানেকি.pdf/৩৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৯২
ফুলৰ চানেকি।
 


পৰিতাপ।

অসাৰ সংসাৰ হাঁয়,   অথন্তৰ সমুদায়,
 মোহময় মায়াময় মাথোঁ;
আজি গঁথা মালাধৰি   কালি যায় জহি সৰি,
 নৱোল্লাহে আৰু ধাৰি গাথোঁ!

ইদৰে কতনা আৰু   বান্ধিম পানীৰ লাৰু,
 ইহ-পৰকাল হেতু হাঁয়;
দেখাতেই দিন চুটি,   আয়ুষ্, গইছে টুটি,
 পাথেয় সমল একো নাই!

ভাঙ্গিলোঁ আৰ্জ্জিত ধন,   নাৰ্জ্জিলোঁ ধাৰ্ম্মিক মন,
 নহল আৰ্জ্জন দান-পুণ্য;
চৰিত্ৰৰ নাই বল,   স্বাস্থ্যৰো ভাঙ্গিলোঁ কল,
 ভদ্ৰ, নম্ৰ, সাধু গুণ শূন্য!

আৰু যি সজকৰ্ম্ম,   সাধনত লাভ ধৰ্ম্ম,
 দয়া, ক্ষমা, প্ৰেম, ভক্তি কথা,
হিয়াত শকতি নাটি,   তাকো যে পেলালো কাটি;
 জীৱনৰ গছ মোৰ লঠা!