পুৰপি খম-খুৰঞ্জী গিলতো মান যাতে ও আজ এখন ঝগকো আমাৰ বন্ধ পান কেমনকে বাত নামে কুসয়দ। পাচে আমাৰ দুই কটকিয়ে বোলে চাহেব যি বুলিছে সকলো উত্তম কিন্তু সাহেবে পূৰ্বে যে আমাৰ চিলে তোমাৰ গড়াগক লাপি কেতিয়োৰ পথ আমি যে সাহেবত কলোঁ। দুই মাহিনাৰ পথ বুলি পাচে সাহেৰে হে দুয়াৰ দাৰৰ ৰচক মনে সত্য কৰি মানিলে। তেতিয়া নেকি আমি তোক বুজাব পাৰিলো নেকি? ভাগৰ যিপে খোসাঙ্গ হয়, ডাক্ষৰ অভিপ্ৰায় সে গবে। সাহেবেৰ অপৰিতে জনাল ধিখান কৰে। এক অনেকেৰ কথা বাৰ্তা হৈ ৰটা বাহৰ দি চৰিপ খ আজ। দুই উফিলক পত্ৰ সন্দেশ দি অমাৰ দুই কটকিক বিদায় দি খেদালে। পত্ৰ এই স্বস্তি মহামিত্ৰ নানা গুনালয় সমুদ্ৰ তুল্য সুহৃদ জন মাস প্ৰল কুলিতৈৰু ভাৰ সদৃস কীৰ্ত্তন্নত শত শাশ্বত শ্ৰীযুত প্ৰচণ্ড প্ৰতাপ বড় আজি সন্তৰা আস্ত বিবিধ তব বিচাৰ চতুৰীয় চবিতে। লেখনং কাঞ্চ আগে তোমাৰ হাবালে খয়েৰ হকিকত পং সমাচাৰ এই ফেৰ তোমাৰি সন্সিয়াল দোয়া সাল্লা মেৰি দিন দিন আলাদা ভাব খানিক না জানা বস্তু তেস্ত অতএব যে পুনৰ্বাৰ উমৰাও কৌলি সৰিয়ত কো ইবাৰ পথ বস্তু চিতাপ আজ হামদৰি বুলদল। এবে দেতৰফকে ভালাই দৌলত আৰ চাহাৰ পাস তামাম বোক্ত ও আমাৰে ফৰজৰোফ। দোস্ত সালামি সহৰেক তোমাৰ উকিল সনাতন ও কানু ইমৰাই তৰফৰ যেকোচ পাতিৰ সমাচাৰ হাকায় সৰ ইমানি দেস্ত ওপৰ ইয়াদ সমাচা। পৰঃপৰে সাতি কুল বৰ সুদান্ত জোইযোগ্যানুৰুপত থাকাৰ অমি সকাভিলাষ খোচকা যায় গতা এত খুব কহ মানিৰ আবৰ বিশেষ সমাচাৰ উকিল সে তৰফ দোস্ত দাম জাম্পাকো আম পূৰ্ব প্ৰাটীনোল কালৰ সমস্ত প্ৰশস্ত প্ৰক্ৰিয়া ধৈৰ্য্য মৰ্য্যদ দৌড়া দৌড় না খোৰ্শ শাম দক্ষিয়া জাক্ষাঙ্কে যখন ফেৰ ষস কীৰ্ত মেদ। নিজ ১১
