| [ ৪০৯
- ), হাত-ভৰি লৰাই পানীত | সাপােজে জি বি.) আলগা
গজিৰা কাৰ্য্য। আগৰপৰা গুলি । সাণৰ, সেশ) ভাজি কবলৈ দিয়া | সাজোৰ,(স) একেলগে নেই, | গুপ্ত অৰি এক ৰা অধিক ফাকি । (জত । (ক কথা। মুখ ঢাকনী।।। বা এধিক অকং দিয়া । সফ, সেশ) কোনো গভীৰ বৰ | সালাতি (বি) একেবাৰেই এনে সাফি (স.) হাড়ৰ জোৰ।। | ধৰা, নােগত খাটে); ৰকা , সৰিয়া (স.) যে নােলােকৈ | প্রাম। | লােকৰ ধান দাই দিওঁতা। | সাজ (স. খা) নিৰ্মাণ কৰ, নিম, সাকা (বি) আকাৰ বা শৰীৰ থক।। যুতকৰ মনেৰে কল্পনা কৰি (স.) দেহ বা আকৃতি থকা উলিয়া। (সশ) আকৃতি, গঢ়; দেয়। পাজলােটা-বাটি-মাধি;একেলগে সাথী (স. শ.) সাক্ষী। পিপােৰৰি ; গ-সকাে। সাগৰ, (স.) সমু, পৃথিৱী বোৰ | কাপােনা ; নৈবে, থকা এখান বৰ ভাৰ পানী। এসাদ। {ক. স.সাতো ; সাগর-ফেন্ (স.) সাগৰত পােৱা খ্রী) সার্বতী।। এৰি সােপলী, পানীশােহা | সান (স) নির্মাণ, সাফাৰ্য্য। সাগৰসাশ, (বি) সাগৰৰ দৰে । সাজি-কাচি (কি.বি.) পিছিউৰি, আৰু ৰহল। ৰৰ গহীন। সানি-পাৰি সাৰু হৈ। গ্রাম (বি) পুৰাৰপৰা গধূলিলৈকে | সাবি ) সুদী, বটু, মিত্র। গােটেই; যেনোগ্রাম নিন। সাহু (বি) সই, কোনো কার্যায় শাতি (বি) সঙ্কেতের বুজোৱা * নিখিতে এত । নােয় । | সাজৈত, (বি) নিপু পাৰ্গত। সা(বি) , শেষ। সাপাৰ, সে. +) পােৰ আৰু সাদী ) (স) দুই অধিক | এশঙ্কা। সারী) মানুহে একে লগে | সাল সে. ) সম শতিপাৰগতা। কাজ নিয়া ৰােজা। | সাত (সং) এ এ।
