স । [৪৬০ ) ()(স) শাত অধিক | সাদৰ, সে শ.) আদৰ, মৰ, ৰেখা, ছে । চেনেহ। (স ) আ ক সাতাইশ,)(স) এৰি গাত। | চেনেহ কর। তাৰে) সাদী (বি) চেনেহি, চেনেহু-পােৰ, } (সং) সাত-অধিক নবৈ। | মৰমৰ (তিনােত আৰু লৰাত ঠ)। শাভাপুৰীয়া, (বি) সাত জনা সা(স. *) তুল্যত আকৃতিৰ উপৰিপুৰৰ দিনৰ, অনেক | সাংস, খা) পূর্ণ ক, সি ; দেৱতাক যাক, বৰ মাগ; সাতা(সং) দুকুৰি সত। বৰকৈ এনা ৰা ৰাতি ক; সাতাশী (স) চাৰি ফুৰি সাত। পাৰ লগয়া ধন ৰা ৰ খােল। সাতেপাতে (জিবি) সাত-পাঁচ ভাবি, (ক. স.) সাথে ; (জী) এই বিলাক কাৰণৰ নিমিতে। সাধতী। (, খা.) কোনো সাতচলিশ, (চ) (সং) দুকুৰি সাত।। কাৰ্যৰ সিভিৰ নিমিতে যা কর। সাতচাৰ, (বি) সাতনে বঢ়া, আন যেনে, সখিলে সিদ্ধি হয়। কোনােতকৈ অনেক গুণে ভাল ৰা ৰাে। | সাধক (স. শ) দেৱতাৰ অনুগ্রহ- সাতলিশ, (চ) (সং) একুৰি সত। | পােৰা লােক, সি পুক; যি সাত-শাচ, (স. শ) সকলে কাৰণ সিকি কৰে বা ফল দিয়ে, মেনে, কোনাে বিষয়ৰ সকলাে , পৰিৰ মুখৰ সাধক। আগ-ৰি। [অনেক পু ।] | সাধন (ক. স.) সি কৰণ, পূর্ণ কৰা সাত- পুয়া (বি.) সাতামপুৰুষীয়া, | কাৰ। [সিৰি কাৰণ । শাকি ।। সাধনা (4) উপাসনা, আৰাধনা ; কাকুতি মিনতি; কোনাে কাৰ | সাধাৰণ (বি) অনেক , সাতক(৯ শ' বৰ শব্দ। | উতৈীয়া; নেত চলা । সাত (স.) তিনি কুৰি সাত।। এটা; সামান্স, ইত। সাংস (স) তিনি খুৰি সত। সাধনি) (**) মৌৰ নিশা সাত (৭) ভিতি ওসমাই | সালী বিয়া। পিসাযে মণি। | সাধু বি) স থাকি , তা সা । (মি.) সত, কি।।
