শ । ৰৰণীয়া এবিধ চৰাই ইয়াৰ মাত মৰণাতিক (বি) মৃত্যুৰ তুল্য, এবাৰ বশত, এই চৰায়ে মাতিলে | নিচিনা। যাই মৰে আৰু সেই ঠাই ভাগে | মৰপা, (স.) কাঠ ঘহি নিম কৰা বুলি কয়। ওৰ নিচিনা এবিধ বতন। মৰং (স.) শৌচৰ ঘৰ। [চাও। | ম . শ.) চেনেহ, বেথা, দয়া। মৰং-চেরা (স.) মদৰ বিঠা মৰ পতিয়া, মৰ দেখুৱা, মক। মৰ (স. শ.) মাউ, অনেক প্রাণ। মৰমিয়াল ফি মামযুক্ত। নিয়া বেগ। মৰণীয়া (বি। যালৈ মৰম লাগে, মত, (স.) পানাৰাঘৰ। । চেনেহৰ । মকীয়া (বি) মাউৰ সম্বন্ধীয়; হাল- মৰ “মড়ল” ঠে। গৰুৰ গৰাকীক দুদিন হাল বাই মণী “মড়লী” চোৱা। দি আপােনাৰ পথাৰত এদিন মলী-পাৰু “মড়লী-পাক চোৰ।। হাল বােৱ।। (স.) সেই দৰে মৰলীয়া সে. শ.) কালি মৰি বাৰিষা হাল-বাওঁত। | আকৌ হােৰ এৰি ন-শাক; মৰগ, (বি) দুপা , অধিক ধন-লগা; | এবিধ গছ। হাতীৰ পিঠিৰ গাড়। ১। | মৰহ (অ. ধ.) ৰ তাই জীর্ণ বা মৰীয়া । বি) বন্তু মৰগ হােৱা, অলপ | মুৰমূৰীয়া হ(খাৰ আদিত খাটে)। বেচত বন্ত নােপোৱা; যেনে, মগীয়া ঠাই বা কাল। | | ম’ (স.) ময়ুৰ, চিঃ বিচিত্র পাখি শৰণ, সে শ) মৃত্যু, মৰা কাৰ্য্য। আৰু চিত্রিত দীঘল নেজেৰে এৰি
- শৰ দি । ক্রি. বি. মৰণ আৰু |
চবাই শৰৰ চালৰ দুই মুৰে মূখ। তাৰ এ কইলে হৃক্ষেপ নকৰি। মাৰশীত ওলমাই না খে। কাৰ্য্য সাধিবলৈ আগ বঢ়া, মৰি- | ম (স. শ) বৃহক এাণ মানুহ; মুষ্টি ; শটত ফুৰি। । যেনে কৰি শৰা এবিধ শাক যাণ স. শ.) গৰু ৰা মহৰ বাৰা গচা ( f ত , এ+এ। কই গুটি সৰাষলৈ বহলাই পতা । মৰাণ, মট” চোৰ।। গহীন। | মৰাণআদা { সশ.) এবি বৰ লা ৰৰণাতে (অব) মৰাৰ পিচত। আদা।
