শ ।
ৰৰণীয়া এবিধ চৰাই ইয়াৰ মাত মৰণাতিক (বি) মৃত্যুৰ তুল্য, এবাৰ
বশত, এই চৰায়ে মাতিলে | নিচিনা।
যাই মৰে আৰু সেই ঠাই ভাগে | মৰপা, (স.) কাঠ ঘহি নিম কৰা
বুলি কয়।
ওৰ নিচিনা এবিধ বতন।
মৰং (স.) শৌচৰ ঘৰ। [চাও। | ম . শ.) চেনেহ, বেথা, দয়া।
মৰং-চেরা (স.) মদৰ বিঠা
মৰ পতিয়া, মৰ দেখুৱা, মক।
মৰ (স. শ.) মাউ, অনেক প্রাণ।
মৰমিয়াল ফি মামযুক্ত।
নিয়া বেগ।
মৰণীয়া (বি। যালৈ মৰম লাগে,
মত, (স.) পানাৰাঘৰ। । চেনেহৰ ।
মকীয়া (বি) মাউৰ সম্বন্ধীয়; হাল-
মৰ “মড়ল” ঠে।
গৰুৰ গৰাকীক দুদিন হাল বাই
মণী “মড়লী” চোৱা।
দি আপােনাৰ পথাৰত এদিন
মলী-পাৰু “মড়লী-পাক চোৰ।।
হাল বােৱ।। (স.) সেই দৰে মৰলীয়া সে. শ.) কালি মৰি বাৰিষা
হাল-বাওঁত।
| আকৌ হােৰ এৰি ন-শাক;
মৰগ, (বি) দুপা , অধিক ধন-লগা; |
এবিধ গছ।
হাতীৰ পিঠিৰ গাড়। ১।
| মৰহ (অ. ধ.) ৰ তাই জীর্ণ বা
মৰীয়া । বি) বন্তু মৰগ হােৱা, অলপ |
মুৰমূৰীয়া হ(খাৰ আদিত খাটে)।
বেচত বন্ত নােপোৱা; যেনে,
মগীয়া ঠাই বা কাল।
| | ম’ (স.) ময়ুৰ, চিঃ বিচিত্র পাখি
শৰণ, সে শ) মৃত্যু, মৰা কাৰ্য্য।
আৰু চিত্রিত দীঘল নেজেৰে এৰি
- শৰ দি । ক্রি. বি. মৰণ আৰু |
চবাই শৰৰ চালৰ দুই মুৰে মূখ। তাৰ এ কইলে হৃক্ষেপ নকৰি। মাৰশীত ওলমাই না খে। কাৰ্য্য সাধিবলৈ আগ বঢ়া, মৰি- | ম (স. শ) বৃহক এাণ মানুহ; মুষ্টি ; শটত ফুৰি। । যেনে কৰি শৰা এবিধ শাক যাণ স. শ.) গৰু ৰা মহৰ বাৰা গচা ( f ত , এ+এ। কই গুটি সৰাষলৈ বহলাই পতা । মৰাণ, মট” চোৰ।। গহীন। | মৰাণআদা { সশ.) এবি বৰ লা ৰৰণাতে (অব) মৰাৰ পিচত। আদা।
