দুৰা সে, শ) এবিধ সৰু কাছ ঘৰা-কাছ দু। ( ২২০ ) দুর্গম (বি। যাবলৈ বা সােমাৰলৈ টান। দুর্গা (শ) শিৰৰ ভাৰ্য্যা, পার্বতী। দুগ্রহ, (বি) ৰৰ ব্যর্থ। গুণ, (স.) য ; যে , এৰাগ্ৰহকৈ (ক্রি. বি.) ৰ ব্যৰ্থ হৈ। | অপকা। পাব। বৰাচাৰ, (বি) বুকত ৰত, বের হণীয়া (বি) গালৈ আহিত, শীৰৰ ভাৱযুক্ত, পাপী। (স. শ.) | দুর্ঘটনা (স.) অক'ত হােৱ জহিত কত ৰত মানুহ, পাপী মাহ।। ঘটনা। ৰাপিঠীয়া (বি) মাজ ওখ হয়ে গাতি | হর্যো, (বি। বৰ ভয়ঙ্কৰ এৰল। লৈ ক্রমে চাপ। গুণ (সশ) এই মানুহ। কোৰ্য্য। খুশী স. শ.) এবিধ নাৱৰ আকৃতিৰ | জালি (শু. শ.) ৰৈ ভাৱ ৰা কাঠৰ পানী-খােৱা পাত্র; সােপাে- | দুর্জয় (বি) পৰমী, বসন্ত। বৰ বলে সোণ-বােৱা কৰিা। | [ আচাৰ। কলিয়া স. বা.) এভাৰ ৰা দোমাে- দুনীতি (স.) ব্যৱহাৰ, সেয়া কোট কৰিাপ, (কাপােৰ)। | দুর্দশা সে. শ.) একপা দুর্ভাগ্য। দুৰূহ, (বি) অর্থ কৰিবলৈ টান, কঠিন | দুর্দিন (স. শ. ভাৱৰীয়া ৰতৰ, বৰষুণৰ অযুক্ত। দুঃসাধ্য। | দিন; দুখৰ কাল। চপলীয়া (বি) দুগীষা, কপালহীন, | হুর্দৈব (স.) পাল। অভাগী, অভাগিনী। দুর্ণা (স.) দুৰ্য্যশ, খ্যাতি। কপালিনী । (বি) গিনী, দু | দুৰ্বল (বি) বলহীন, নিলী। কপালী পলীয়া নী) সেশ)। দুর্বলতা (ও. শ.) বল নথকা অবস্থা। দুর্ভগীয়া তিৰােতা। | দুর্বচন (স.) গালি, তিৰ; হর্গ (স.) মাৰিও ফালে খাৱৈ খানি । দুৰ্বাৰ্য) কর্কশ বা নিমৰমিয়াল মত। তাৰ ভিতৰত ইটা-মাটি-আদিৰে । দ্বাদশ.) অকীর্তি, দুর্ণাম, কন- বেৰা ঠাই। | লগীয়া কথা। দুর্গতিংসশ) দুৰৱস্থা, দুঃখ, কষ্ট। | দুর্বাল (বি) ভা, খাৰাসৰ(ৰৰ) গন্ধ (4) বেগ। (স.) { | এৰ, ৰ হাই-হােৱা, (ল। | ৰেৱা গােছোৱা, দুর্গতি। | দুর্বাসা (*) দুলাল, দ্বন্দ। দুর্গতি (বি) বেয়া গােৰে।। হাতি(১) যে যুক্তি বাতি,
