হণীয়। (২২৮) | দুহতীয়া। ভাৰ বেয়া পৰামৰ্শ বা আলট। | দুৱৰা সন্দিকৈ” চোৰ।। (বি) বেয়া মতিযুক্ত ভাল কাৰ্যলৈ | দুৱৰী (স. শ. ঘৰৰ দুৱাৰ-ৰখীয়া। ই না । | দুৱৰীয়া (সশ) পৰ্বতীয়া মানুহ সৈ হী (বি) বেয়া মতিযুক্ত, দুর্বজি, | | মলৈ বা বিদেশী মানুহ কোনাে ভাল কামলৈ ইচ্ছা নথকা। | দেশলৈহা বাটত নিযুক্তৰখীয়। দুয়া (বি) দুপৰীয়া, কপালহীন, দুলীয়া (বি) ঘাই গৰাকীৰ বা বিষয়াৰ | তপতী। দুর্ভাগিনী। (বি) পাক ন| দুৱাৰ (স. শ.) ঘৰলৈ সােমােৰা আৰু তাৰ পৰা ওলােৱা বাট; সেই দুর্ভাগ গিনী। (স. *) দুর্ক || বাটৰ ঢাকনী; পৰ্বতীয়া মানুহ পলীয়া তিৰােতা। তৈয়াৰলৈ ৰা বিদেশ মানুহ দুর্গগ্য (স.) দুপাল, মল দশা। || কোনাে দেশলৈ অহা বাটৰ মূখ। দুর্ভিক্ষ (স.) অকাল, আহাৰ | দুৱাৰ-গৰিলাদেশ) ওখ হৈ উঠা | পাৰলৈ টান হােৱা সময়। দুতি (বি) মলমতি যুত, কুৱ- দুৱাৰ-গড়িলাভাৰ ঢৌ। (স.) দুৱাৰৰ বুক। (স.) দুৰাৰলি তলৰ ভাৱ, বেয়া গলি কাঠ গড়। (বি) মগ, অধিক বেচ-লগা। | দুৱাৰ-ভাং (স.) দুৱাৰমৰা মাৰি। দু, কেশ) দুর্নাম আখ্যাতি। | দুৱাৰমুখ (সশদুৱাৰৰ সমুখৰ ঠাই; | পলি। দুর্লভ (বি) পাৰলৈ টান; উত্তম, ঠে।| চৰিত্ৰ (বি) যে-আচৰণ , কৃষ্ণ এলবী সে. ) এটা অসমীয়া ছল। | তিত। (ক) বেয়া চৰণ। দুলাল ( . হিং) প্রিয়পাত্ত | ছক (বি) দুঃসাধ্য, কৰিবলৈ টান। | মৰমিয়াল। তােৰী। দফ সেশ) বে৷ কাষ্ট । মুলীয়া (স.)দেলা-নিওঁতা, দোলা | হবি) অসৎ, দোষযুক্ত। (স.) হা (দশ) পৰাৰ পৰা ধৰি কেঁচা | সত পুৰুষ; (খ্রী(বি. ) মুয়া হােৱা গছত লাগি থকাল | হলি (শ) দুৰ ৰসৰ ৰা কাম। ও খাটে)। ১ কাপ (বি) দুর্লভ, নাটকীয়া, পাৰলৈ । )ি দুই বা ততােধিক | টান। (দেখব। কাতলা মাইকী গৰু-ম। ১ | মহতীয়া (বি) এটা অত খা; হাত
