হণীয়। (২২৮) | দুহতীয়া।
ভাৰ বেয়া পৰামৰ্শ বা আলট। | দুৱৰা সন্দিকৈ” চোৰ।।
(বি) বেয়া মতিযুক্ত ভাল কাৰ্যলৈ | দুৱৰী (স. শ. ঘৰৰ দুৱাৰ-ৰখীয়া।
ই না ।
| দুৱৰীয়া (সশ) পৰ্বতীয়া মানুহ সৈ
হী (বি) বেয়া মতিযুক্ত, দুর্বজি, | | মলৈ বা বিদেশী মানুহ কোনাে
ভাল কামলৈ ইচ্ছা নথকা। | দেশলৈহা বাটত নিযুক্তৰখীয়।
দুয়া (বি) দুপৰীয়া, কপালহীন, দুলীয়া (বি) ঘাই গৰাকীৰ বা বিষয়াৰ
| তপতী।
দুর্ভাগিনী। (বি) পাক ন| দুৱাৰ (স. শ.) ঘৰলৈ সােমােৰা আৰু
তাৰ পৰা ওলােৱা বাট; সেই
দুর্ভাগ গিনী। (স. *) দুর্ক ||
বাটৰ ঢাকনী; পৰ্বতীয়া মানুহ
পলীয়া তিৰােতা।
তৈয়াৰলৈ ৰা বিদেশ মানুহ
দুর্গগ্য (স.) দুপাল, মল দশা। ||
কোনাে দেশলৈ অহা বাটৰ মূখ।
দুর্ভিক্ষ (স.) অকাল, আহাৰ | দুৱাৰ-গৰিলাদেশ) ওখ হৈ উঠা
| পাৰলৈ টান হােৱা সময়।
দুতি (বি) মলমতি যুত, কুৱ-
দুৱাৰ-গড়িলাভাৰ ঢৌ।
(স.) দুৱাৰৰ
বুক। (স.)
দুৰাৰলি
তলৰ
ভাৱ, বেয়া
গলি কাঠ গড়।
(বি) মগ, অধিক বেচ-লগা।
| দুৱাৰ-ভাং (স.) দুৱাৰমৰা মাৰি।
দু, কেশ) দুর্নাম আখ্যাতি। | দুৱাৰমুখ (সশদুৱাৰৰ সমুখৰ ঠাই;
| পলি।
দুর্লভ (বি) পাৰলৈ টান; উত্তম, ঠে।| চৰিত্ৰ (বি) যে-আচৰণ , কৃষ্ণ
এলবী সে. ) এটা অসমীয়া ছল। | তিত। (ক) বেয়া চৰণ।
দুলাল ( . হিং) প্রিয়পাত্ত | ছক (বি) দুঃসাধ্য, কৰিবলৈ টান।
| মৰমিয়াল। তােৰী। দফ সেশ) বে৷ কাষ্ট ।
মুলীয়া (স.)দেলা-নিওঁতা, দোলা | হবি) অসৎ, দোষযুক্ত। (স.)
হা (দশ) পৰাৰ পৰা ধৰি কেঁচা | সত পুৰুষ; (খ্রী(বি. ) মুয়া
হােৱা গছত লাগি থকাল | হলি (শ) দুৰ ৰসৰ ৰা কাম।
ও খাটে)। ১
কাপ (বি) দুর্লভ, নাটকীয়া, পাৰলৈ
। )ি দুই বা ততােধিক | টান।
(দেখব।
কাতলা মাইকী গৰু-ম। ১ | মহতীয়া (বি) এটা অত খা; হাত
পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/২৫৬
Jump to navigation
Jump to search
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
