দুটি। ( ২২৬ ) হব। দুগুটি (বি) দুটি। দুপতীয়া (ৰি) গজিওলাই দুটা পাত দুগদুগী (দশ) ডিজিৰপৰা বুকুলৈ ধৰা ; দুটা পাত থকা। ওসমাই পিন্ধা এবিধ অলঙ্কৰ। | দুপৰ, সে শ.) দিনৰ ৰা ৰাতিৰ খা; দুগ্ধ (. শ.) এৱা-গাখীৰ। | মাজদিন বা মাজনিশা। দুলীয়া (বি) দুই গুণ বা যেৰ থকা। | দুপৰীয়া (সশ.) দুপৰ বেলা,মা-দিন। দুৰি (স.) বিয়াত পানী তুলিবলৈ | দুপৰীয়া-টো (স. শ.)পাতৰপৰা পলি যাওঁতে লগত নিয়া চাউল, | গা এবিধ এ টো গছ। মােলপাণ আৰু এটা অলা চাকি। দুপিয়া (আধা) দোপ দি,ভৰিৰে হেঁচ। থকা এটা দোণ বা খৰাহি। | (স.বা.) সম্মতি বুৰলৈ সালিত দুখীয়া (বি) এলোণ বা পচ সে-ধৰা। | কৰ, (মূৰ)। দুপছুপনি (স. শ.) দুপহুপ শব, । দুত, সেশ) অপদ, বিপদ। কৈ | বেগাই যাওঁতে বা গধুৰৰ বনে দুতৰপীয়া (বি) দুপ থকা। ঘনে পােতে হােৰা । দুলীয়া (বি) একে বিষয়তে এঠাইত। দুপছুপা (অ. বা) দুপছুপ শৰ কৰ; এক আন ঠাইত আন কথা ভেও পাৰ, উত হ। কোৱা ; এজনক এটা কথা কৈ তাৰ বিপৰু তাৰ বিপৰীত কথা | | দুপছুপীয়া (বি) দুপহুপ কৰি মন হৈ পৰা, ( খুন)। কো, ফাকি দিয়া। | ছপছপ কৰে (কি বি:) দুপছুপ দু। " ? (স. শ.) গুণ, গিয়াহ। { শৰ কৰি, বৰ বেগেৰে (শত | খাটে)। দুৰি (বি)চাউল হবৰ আগেয়ে গাখী- | দুফলীয়া (বি) ছাল বা দুগ হাে; বৰ নিচিনা সযুক্ত হােৱা, (খান)। দুষলে বা দুই পতাকা। হমোেৰ, সে. ) কেঁচুৱাৰ ভে আৰু হৰি(স ) দোতে টা বাতি হােৱা ৰােগ। | দুমুৰি ১ কাপােৰৰ দুই মূৰ গােটাই দুখৰীয়া (বি হয়ে দাঁতিত ৰাৰ থকা।] দিয়া ঢৰীয়া সিনি। হনা (বি) দুগুণ। | দুই (স.) দুপাল, মন না। জুনাই (কি বি) আকৌ, পুনৰ। | দুৰ (বি) এৰ, উগ্র। 'তি ( 1) এবি তাৰ নাগে। হব (স) মম , ।
