এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৯
কর্ণ পৰ্ব্ব।
দেখিতে নপাৱে যাক দেৱতা সকলে।
তাকা কাটি কৰ্ণে পেলাইলেক মহিতলে॥
হেন শুনি অৰ্জ্জুনক মাতিলন্ত হৰি।
কিৰিটি সে ছাৰ দেখা মৰণত কৰি॥ ৪৭৭॥
খণ্ড পূচ্ছ নামে শৰ তযু বৈৰি ভৈল।
খাণ্ডৱ দহনে তাৰ মাতৃ কাটা গৈল॥
কৰ্ণৰ টুণত ছিদ্ৰ চাই ফুৰে সাজি।
সেহি শৰে ভাগ্যে সে ৰহিলা সখী আজি॥ ৪৭৮॥
কিৰিটি নাহিকে দেখি লাজ পাই যাতে।
এহি বুলি পীত বস্ত্ৰ বান্ধিলন্ত মাথে॥
আন দিনাতো কৰি অৰ্জ্জুনক শোভে আতি।
ফিৰি গৈলা খণ্ড পুচ্ছ ৰাধেয়ক মাতি॥ ৪৭৯॥
শুনা ৰাধাসুত মই কহোঁ তযু আগে।
শল্যৰ বচন ন লঙ্ঘিবা খঙ্গে ৰাগে॥
পুনঃ ফিৰি মাৰা অৰ্জ্জুনক কাটো মই।
হেন শুনি কৰ্ণে বোলে কহ কোন তই॥ ৪৮০॥
খণ্ড পুচ্ছে বোলে মই সৰ্পিণী কুমাৰ।
পূৰ্ব্বত অৰ্জ্জুনে মাতৃ কাটিছে আমাৰ॥
সেহি বৈৰ স্মৰি মই তপস্যাৰ ফলে।
অৰ্জ্জুনক কাটিবাক পাৰোঁ অৱহেলে॥৪৮১॥
কৰ্ণে বোলে দুৰ পাপী অধম দুৰ্জ্জন।
যাৱে নতু কটো তোক পলাহ এখন॥
