এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৮
কর্ণ পর্ব্ব।
দেখি জয় জয় ভৈলা অসুৰ সবাৰ।
অৰ্জ্জুনক লাগি বীৰে প্ৰহাৰিলা শৰ॥ ৪৭১॥
সকল জগত খান ডোল ডোপ ভৈলা।
আকাশৰ তৰাগণ খসি খসি গৈলা॥
দশোদিশে শুনি সবে হাহাকাৰ বাণি।
অৰ্জ্জুনে দেখন্ত আসে দশ দিশ চালি॥ ৪৭২॥
সকল জগত আছে কৃষ্ণৰ উদৰে।
জগতৰ ভৰ দিলা ৰথৰ উপৰে॥
জানু পাৰি চাৰি ঘোঁৰা ভূমিত পৰিল।
সি কাৰণে ৰথ খন কিছু চাপৰিল॥ ৪৭৩।
কৰ্ণৰ শায়কে তাতে নপাইলেক গল।
মাধৱৰ ভক্তৰ নাহিকে অমঙ্গল॥
তথাপিতো বৃথা নাই অমোঘ যে শৰ।
শিৰ নপাই কিৰিটি কাটিলা অৰ্জ্জুনৰ॥ ৪৭৪॥
ঝটাত শবদে গৈলা কিৰিটি উফৰি।
সূৰ্য্য সম শোভা কৰে ধৰণীত পৰি॥
সাবতি ধৰিলা কৃষ্ণে হাকুল ব্যাকুলে।
মহাশোকে কান্দিন্ত অৰ্জ্জুন মহাবলে॥৪৭৫॥
দিব্যৰত্নে বিৰচিত মাণিক পোৱালে।
বৈদুৰ্য্য মুকুতা মণি সূৰ্য্য সম জ্বলে॥
বিধাতা স্ৰজিছে যাক অনেক যতনে।
সিহেন কিৰিটি মোৰ কাটিলন্ত কৰ্ণে॥ ৪৭৬॥
