অনঙ্গ—কি হল কথাবোৰ কচোন?
শেৱালি—ৰাজমাও দেউতাই মোক চাওডাঙৰ হাতত কাটিবলৈ পঠি- য়াই দিছিল। ( মনে মনে থাকে )
অনঙ্গ—পিছে।
শেৱালি—পিছে সিহঁতে ইয়াতে এৰি থৈ গল।
অনঙ্গ—অ’ সেইকাৰণে আকৌ তোক ৰজাৰ মানুহে বিচাৰি আহিছে। তোক কিয় এনেকৈ পঠাই দিলে? ( অনঙ্গ কিছুপৰ মনে মনে থাকে ) কিয়? ( শেৱালিয়ে নেমাতে ) কচোন? ( শেৱালিয়ে নেমাতে। )
শেৱালি—আপোনাৰ সতে কুঁৱৰীক পঠাই দিয়া আৰু কুঁৱৰীয়ে বিহ চেলেকি মৰাৰ পাছৰপৰা—( নীৰব হয় )
অনঙ্গ—কি হল।
শেৱালি—কাৰেঙৰ আটাইবোৰ মানুহে মোৰে কোঁৱৰৰে নানা কথা উলিয়ালে তাতে ৰাজমাৱৰ—
অনঙ্গ—( শেৱালিৰ মনৰ ভাব আৰু অভিব্যক্তি ভালকৈ নিৰীক্ষণ কৰি ) কছোন শেৱালি সঁচা কথা, ঈশ্বৰক সাক্ষীকৈ সেইবোৰ সঁচানে?
শেৱালি—( একে উশাহে অনঙ্গৰ চকুৱে চকুৱে চাই ) তেনেই মিছা।
অনঙ্গ—( তাইৰ মুখৰ ভাব আৰু কথাৰ গঢ় দেখি তাইক সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস কৰি ) তেন্তে সুন্দৰে একো হকা বধা কৰা নাইনে? তোক এনে কেই পঠোৱা সুন্দৰে নাজানেনে?
শেৱালি—মই কব নোৱাৰো।
অনঙ্গ—অলপ আগতে গীত তয়ে গাইছিলি নে?
শেৱালি—( নেমাতে )
অনঙ্গ—সুন্দৰলৈ তোৰ বৰ মৰম নেকি?
[ শেৱালিয়ে উচুপি উচুপি কান্দিবলৈ ধৰে এনেতে হুৰমুৰ কৰি ]
