: বাৰু অনুপম এটা কথা কোৱাছোন, ভানুৰ বিষয়ে তোমাৰ কি লাগে? তাইৰ সন্তানটোৰ পিতৃ কোন বাৰু?
লেপটপত টাইপ কৰি থকা অনুপমৰ হাতখনকেই চেকেণ্ড মানৰ কাৰণে ৰৈ গ'ল। পুনৰ টাইপ কৰি কৰি ক'লে –
: কি জানিবা ইহঁতবোৰৰ কথা, বৰ ভাল কাম কৰিলা তাইক কামৰ পৰা এৰাই দি। সকলোৱে এৰিয়ে দিলে তাইক, তোমাৰহে নাজানো কি সমাজসেৱাৰ ভূত সোমাইছিল গাত। দেৰিকৈ হ'লেও বুজিলা যে তুমি।
: ঠিকেই কৈছা, মই মানুহ একেবাৰে চিনি নাপাওঁ, কাৰ লগত বা সম্পৰ্ক ৰাখিছিল তাই।
: পইচাৰ কাৰণে যিকোনো পৰ্য্যায় ইহঁতে, শুইছিল চাগৈ পইচাৰ কাৰণেই কাৰোবাৰ লগত।
: হয়। পইচাৰ বাবেই হ'ব। কিমান টকা দিছিলা তুমি তাইক অনুপম??
: কি??? চিঞৰি উঠিল অনুপম।
: পাগল হৈছা নেকি তুমি?? কি ফটুৱা কথা কৈছা মোক??
: নিচিঞৰিবি ৰূপী পিশাচ, কিমান আৰু ভদ্ৰতাৰ মুখা পিন্ধি থাকিবি... কি পোৱা নাছিলি তই মোৰ পৰা? ইমান ঘৃণনীয় কাম কৰিবলৈ তোৰ বুকুখন নকঁপিল নে? এজনী বিধৱাকো এৰি নিদিলি.. সেই কণমানি শিশুটোলৈও কোনো দিন বেয়া নালাগিল তোৰ।
: তুমি ভুল বুজিছা কৰুণা, মই এনেকুৱা একো কৰা নাই। কোনোবাই মিছা কথা লগাই আমাৰ সংসাৰ ভাঙিব বিচাৰিছে।
: উস!! অলপো লাজ, ভয় নাই তোৰ। আৰু কিমান মিছা কথা কবি??? আৰু কি ক’লি তই, আমাৰ সংসাৰ, হা হা হা হা... মোৰ কিবা মূল্য আছে জানো তোৰ ওচৰত??
ভানুৰ কথা একেবাৰে বিশ্বাস কৰা নাছিলোঁ মই, কিন্তু মনটোৱে নমনাত তোৰ চুলি এডাল লৈ ডি.এন.এ. পৰীক্ষা কৰিবলৈ দিছিলোঁ। আৰু আজি পোৱা ৰিপৰ্টটোৱে মোৰ সকলো ভুল ধাৰণা আঁতৰাই দিলে। তোৰদৰে এটা অমানুহৰ লগত থকাতকৈ মই অকলশৰীয়া কৈ থাকিব বিচাৰোঁ। কিন্তু এয়া নাভাবিবি যে তই কৰা পাপৰ ফল নাপাবি। ভানুক তাইৰ হেৰুৱা সন্মান মই ঘূৰাই দিম, তাইৰ হৈ তোৰ বিপক্ষে কৰ্টত মই ঠিয় হ'ম। আৰু সেই নিৰ্দোষী কণমানিটোক উচিত পৰিচয় দিম সমাজত মোৰ সন্তানৰূপে, কৰুণা চলিহাৰ সন্তান।
: মোক ক্ষমা কৰি দিয়া কৰুণা, মোৰ ভুল হৈ গ'ল... মোক এৰি থৈ নাযাবা।
কৈ কৈ অনুপম কৰুণাৰ পিছে পিছে দৌৰি আহিল, কিন্তু কৰুণা ইতিমধ্যে গাড়ীখন লৈ গেটৰ ওচৰ পালেগৈ।
বেক লাইট দুটাৰ মাজত জিলিকি থকা অধিবক্তাৰ ষ্টিকাৰটো চাই থাকোতেই লাহে লাহে অনুপমৰ দৃষ্টিৰ অগোচৰ হৈ
গল।
