পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v1.pdf/১৩৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

সোবাৰ লক।। প ঘোড়াটি বাটতে সপি হি পড়িল, ৰেহি ঘৰত যাই। উলটি যাতে বা কুঞৰীৰ পড়িল সোনাবৰত চকু। | চৰায়ে কৰিলে চিউ। বেতিয়াই দেখিলে সোনাধৰ তামুলীক | আকাশে উড়ি গল জীউ। আমগুৰি খাতৰে শুকান খৰি বামা বিলৰে মাছ। তুমি যে আহিছ সোনাবৰ তালী | মণিধৰ কিমানৰ পাচ। কিনে নকমে কিনে নুশুনি এনে কলা দেখা নাই। আন কাল পতি ধোঁড়াত উঠি মণি | নগৰৰ চৌৰেৰ চাই। আজি কালে পতি খোঁড়া ঢেকুৰেতে | মন্ত্ৰীৰ পকূলী মুখ।। পাকতে নাই পলক এড়ি ৰোহ ঘৰত সোল ছুটে। সৰগৰ আ পাল নাগিণী কোৱা ৰাপা লাগে কি। সই সইত বুলি তিনি সইত খাই | তাকে আনি দিম ঠিক। ' নৈভে গা ধুই এ গৰাহ খান যাকে খোলো খুজি দিয়া। আৰ হয়ৰী ‘ফান বুৰীক আনি মেক শিয়া বিয়। t.)