পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৩৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৯
অঞ্জলি

যৌৱন

পাৰা মানে, তুলি ফুৰা গোলাপৰ কলি,
 কাল-সোঁত নিতে যায় বই;
যুিটি ফুল ঠন ধৰি আছে আজি ফুলি
 জয়ঁ পৰি যাব কাইলই।
আকাশৰ ৰঙা বেলি উজ্জ্বল পোহৰ
 উঠি যায় মানে ওখলই,
অন্ত হ'ব লীলা-খেলা নিজ জীৱনৰ
 চাপি গ'লে মাৰ যাবলই।
প্ৰধান কামৰ কাল প্ৰথম জীৱন,
 থাকে মানে বল হৃদয়ত,
গ’লে হ'লে কেতিয়াও নহ’ব ঘূৰণ,
 আৰু বেয়া বেয়াৰ পিচত।
নেথাকিবা আশা কৰি, কৰা সময়ৰ
 ব্যৱহাৰ নাচি আনন্দত,
এবেলি নুমায় যদি চাকি হৃদয়ৰ
 নজলিব আৰু জীৱনত।