মঞি পাপী কমনে তৰিবো হৰি ৰে

by শ্ৰীমন্ত মাধৱদেৱ

                                   ।। ৰাগঃ ভাটিয়ালী।। একতাল।।

                              ধ্ৰুং।। মঞি পাপী কেমনে তৰিবো হৰিৰে।
                                      তুমি কৰুণা নাকৰ মোৰে।।
                                      পাপমতি মন বাসনা নাছাড়ে।
                                      মজিলো সংসাৰ ঘোৰে।।

                              পদ।। নয়না কামিনীৰূপ নাছাৰয়,
                                      ৰসনা এ ষড়ৰস।
                                      গীত-মধুৰ ধ্বনি শ্ৰৱণে নাছাৰয়,
                                      চৰমে সুখ-পৰশ।।
                                      সুগন্ধ শীতল নাসায়ে নাছাৰয়,
                                      কনক কামিনী মনে।
                                      লোভ-মোহ-কাম-ক্ৰোধ-মদ-মান
                                      নছাড়ে এ সৰ্বক্ষণে।।
                                      ঈৰিয়া, অসূয়া, হিংসা, পৈশুন্য,
                                      নাগুচে এ তিলে তিলে।
                                      তনুক বেঢ়ি তিলে তিলে ধৰি
                                      কাল অজগৰে গিলে।।
                                      ভৈলোঁ অচেতন তোমাৰ চৰণ
                                      বিনে নাহি আন গতি।
                                      শীতল চৰণে পশিলো শৰণে
                                      মাধৱ মূৰুখ-মতি।।