ভাৰতীৰ মুক্তি স্বপ্ন
জীৱনৰ অন্ধ মমতাৰ
বিলাসী সপোন ল'ই
দিনে দিনে সংঘাতৰ নিষ্ঠুৰ আঘাত
কলঙ্কৰ কুলুষ চেকাৰে
অনিশ্চিত জীৱনৰ উশৃঙ্খল হাহাকাৰ লই
নিষ্ক্ৰিয় যাতনা সহি দূৰ্বলৰ দৰে
হে বীৰ হোৱা নাই নিৰ্জীৱ নিঃসাৰ
হোৱা নাই নিঃস্পন্দ নিস্প্ৰাণ।
কোন অতীতত মোৰ
জীৱনৰ শিখৰে শিখৰে উঠিছিল বিজয়ী পতাকা
লাগিছিল মুক্ত গৰিমাৰ
প্ৰভাতি উজ্জ্বল জ্যোতি শত তপনৰ
জ্বলিছিল দিগন্ত বিয়পি
কোন নন্দনৰ শ্যামল কঁপনি লাগি
ফুলিছিল কুঞ্জে কুঞ্জে শত শত পাৰিজাত
সু-উচ্চ হিমাদ্ৰী আচলে কোন
চুমিছিল নীল আকাশৰ
উদাৰ প্ৰান্তৰ
কোন ব্ৰহ্ম জ্যোতি পাই ধন্য হ'ল
তীৰ্থ তল
পূন্যতোৱা ফল্গুৰ তীৰত ।
দধিচিৰ বুকুৰ হাড়েৰে কত
যাচিছিল ত্যাগৰ মহিমা
কোন ঋষি তপস্বীয়ে
মন্ত্ৰপূত যোগ সাধনাৰে
বান্ধিছিল আদৰ্শৰ
সত্য-শিৱ-সুন্দৰৰ সুবৰ্ণ মন্দিৰ ।
জ্ঞানৰ আলোকে কোনে
কৰিছিল দীপ্ত তপোবন !
হে সাধক আজি সেই অতীতৰ স্বপ্ন স্মৃতি অন্ধতাত মই
হোৱা নাই সপোন পাগল ।
অতীতৰ সেই স্বৰ্গপুৰ
আজি আৰু জীৱনৰ হাঁহি ৰঙা মধু কলৰোলে
নকৰে আকুল ।
পৃথিৱীৰ বুৰঞ্জীয়ে নিদিয়ে চিনাকি
শতাব্দীৰ অন্ধকাৰ ফালি
নোৱাৰিব কৰিব প্ৰমাণ
লুপ্ত সেই ভাৰতীৰ গৌৰৱ মহান ।
মানুহৰ অকণি অকণি
জীৱনৰ সমুখত আজি
নাই সেই কল্পনাৰ ৰঙীন ফাকুৱা
হে বীৰ নুদুষিবা মোক
নকৰিবা মিছাতে লাঞ্চনা
অন্তৰৰ উত্তপ্ত গহ্বৰ জ্বলি
পুৰি পুৰি শেষ শিখা মোৰ
জীৱনৰ নুমুৱা প্ৰদীপ
জ্বলিছে আকউ আজি
শতাব্দীৰ মুক্তি আহবানত।
মোৰ মুক-চেতনাৰ
যত ভগ্ন অভিপ্সাৰ মৰহা পদুম
জ্বলিছে চকুত আজি অগ্নিফুল হই ।
সমুখত দিশে দিশে
সংগ্ৰামৰ উৰিছে যি বিষাক্ত নিশ্বাস,
যন্ত্ৰময় সভ্যতাৰ মৃত্যুমুখী ক্ষণিক উল্লাস
শতিকাৰ শঙ্কাকুল
কামনাৰ তীব্ৰ বিস্ফোৰণ
দানবৰ মিছা বিভীষিক
একো নাই নাই কৰা ভয়
শুনাহে মুক্তিৰ বীৰ
যিদিনা মুক্তিৰ ধ্বজা
ভাৰতীৰ প্ৰতি সন্তানৰ
উৰুৱাব জীৱনৰ সু-উচ্ছ শিৰত
সিদিনা নাচিব মোৰ মৃত্যুঞ্জয়ী অনন্ত জীৱন
সেই দিন আজি মোৰ চকুৰ আগত
হতাশাত ম্ৰিয়মান
দুখময় অতীত স্বপ্নৰ
কোন সীমান্তৰ চেঁচা বতাহৰ
অসহন নিৰ্য্যাতন
মোহাৰি পেলাব মোৰ
সোণালী আশা !
কোন বায়ু মণ্ডলৰ উদভ্ৰান্ত
বলিয়া বতাহে মোৰ
উৰুৱালে আয়ুসৰ চুলি
বুভুক্ষাৰ জ্বলন্ত শিখাই
দিনে দিনে জীৱনক কৰিলে জুৰুলা
বাকী ৰাখি
অস্থি চৰ্ম
মানুহৰ কঙ্কাল প্ৰেতাত্মা ।
হে বীৰ নকৰিবা দুখ,
নালাগে শুনিব আজি
ক্লেদময় জীৱনৰ সেই দাসত্বৰ কলা ইতিহাস ।
আজি মোৰ মুক্ত হ'ল ৰুদ্ধ পিঞ্জৰাৰ
লোহাৰ দুৱাৰ ।
আজি মোৰ
অন্তৰত প্ৰণয়ৰ অনন্ত নাচোন
নতুন দৃষ্টিত মোৰ
সত্য সাম্য মৈত্ৰী সভ্যতাৰ
নতুন সপোন
প্ৰাণত অদম্য শক্তি
কত উল্কাপাত
কত চাইক্লোন
অন্তৰৰ কত আলো-শিখা
বিপ্লৱৰ গলিত জ্বলন্ত লাভা
মুক্ত হওঁ হওঁ ।
ছাই হই যাব এই পুৰণি পৃথিৱী
নতুন সৃষ্টিত হ'ব নতুন সূচনা।
হে বীৰ নহবা বিব্ৰত
পৰিবৰ্তনৰ নতুন তালত নাচি
হাঁহি আছে আদৰ্শৰ উদয়াচলত
সৃষ্টিকাৰী অন্তৰৰ ধ্যানৰত
চিন্তাৰত সৰ্বজিত মহাশক্তি মোৰ
অহিংসাৰ জোৰ লই মৰমৰ সুৱদি বাণীৰে
জগতৰ মুক্তিকামী দূত
আগত গৈছে সৌৱা
যোৱা বীৰ আগবাঢ়ি
মোৰ তপস্যাৰ মহা সাধনৰ ধন
যুগে যুগে তুমি হবা
বুকুৰ সন্তান
হে হিন্দু, হে মুছলমান মুক্ত ভাৰতীৰ
কৰি উচ্চ শিৰ
মুক্তিৰ আলোক ব্ৰতী
বিশ্বজিত সত্যৰ পূজাৰী ।।