________________
৮; ৩-২৭।] দানিয়েল। ৩৯ চাই থাকোতে দেখিলোঁ, চাই থাকোতে যেন ময়। পবিত্ৰ মনে সুধিলে, নিত্য বলিদানা, মা এলম প্ৰদেশৰ চুচন মাৰ্কেঠত আছে; অকে। | ধ্বংসকাৰী ৰে, আৰু গকিৰ অৰ্থে ধৰ্মসেই দৰ্শনত দেখিলো, যেন ম উলয় নদীৰ ধাম আৰু বালিীক সমৰ্পণ কৰা বিষয়ৰ যি ৩ পাত আছে। তেতিয়া ময় চকু তুলি চাই| ১৪ দৰ্শন, সেয়ে কিমান কালৰ নিমিতে। তাতে দেখিলোঁ, নদীয় সমূখত দুটা শি থকা এটা| তেওঁ মোক কলে, দুইবাৰ তিনি শ গোধুলি মা মেৰ থিয় হৈ আছে; আৰু সেই শিক্ষা অৰাতিপুৱাৰ লিমি; পাত ধাম যদি দুটা দীঘল, কিন্তু এটা শি অটো শিকৈ কৰা যাব। ও বড় দীঘল; আৰু দীঘলটো পাত্ৰে গজিল। ময়: ময়, ময় দানিয়েলেই এই দৰ্শন পাই, তা সেধিলো, সেই মেৰে পশ্চিম, উতৰ, অৰি। | ববিৰ নিমিতে চেকলো; তাতে পুৰুষৰ দশি ফাললৈ এনেকৈ বিয়াই ফুৰিছিল, আকৃতিৰে এল নোক মোৰ সমুখত থিয় যে, তাৰ আগত কোনো বস্তু থিয় হব নোৱা- ১৬ হলবি। পায়ে উলয় মীৰ মব পৰা ময় ৰিলে, আৰু তাৰ হাত পা উৰি কৰিব পৰ | এজন মানুহৰ মাত নিলো; তেওঁ ৰিভিয়ই কোনো মালি; কিন্তু দি আপোন ইজাৰে কলে, গাৱীয়েল, সেই মানুষ মক দৰ্শনীৰ কাৰ্য্য কৰি কৰি মহান হৈ গল। ইয়াৰ বিষয়ে অৰ্থ বুঝাই দিয়া। তাতে, ময় যি ঠাইত থিয় হৈ বিবেচনা কৰেতে কৰতে ময় দেখিশো, পশ্চিম আছিলোঁ, তেওঁ তালৈকে আহিল; পাহতেও ফালৰ পৰা এটা মাগি গোটেই পৃথিবীৰ আলিত, ময় ভয় পাই উবুড়ি হৈ পড়িলো; ওপৰেদি মাটীত ৰি নিদিয়াকৈ আহিল; আৰু। কিন্তু তেওঁ মোক কলে, ৫ মনুষ্যসাম, বুঝি সেই দুগৰ চকু দুটাৰ মাকত এটা দেখুনীয়াৰ | ১৮ লোৱ, কিয়নো এই দৰ্শন শেকালবিষয়ক। সেও •ণি আহিল। পায়ে, দুটা পি থকা যি। মোৰ লগত কথা হওঁতে, মা মাটীত উবুড়ি হৈ মটা মেক মা নদীৰ সমুখত থিয় হৈ থকা পড়ি যে নি। গলা; কিন্তু তেওঁ মোক এই দেখিছিলো, সেই চাগে তাৰ ওচৰলৈ গৈ, ১৯ থিয় কাই কলে, দেখা, ক্ৰোধৰ কলিৰ শেষ অপোনাৰ প্ৰচণ্ড ক্ৰোধত তাক আক্ৰমণ কৰিলে। | সময়ত যি ঘটিব, তা ময় তোমাক বুকাও; • ময় তা মেৰটা চলে যোৱা দেখিলা;• কিয়নো এয়ে নিণিত শেকলিৰ কথা। দুটা সি তাৰ ওপৰ ধৰে অলি উঠ সেই মেৰা পি থকা যি মেতুমি দেখিছিল, লি মাদিয়া না মাৰি তাৰ শি টা দিলে; তাৰা আৰু পৰিসৰ বা দুামক বুঝায়। আৰু সেই অগিত থিয় ব্যৰ শক্তি সেই মেৰ আক। নোমাল মটা হাগ যাবনৰ ৰজা; আৰু তাৰ চকু নেথাকিল; কিয়নো সি তাক মাটিত পেলাই দুটাৰ মাঝ ঠাইত একা ভাৰ শিটা প্ৰস ৰিৰে গকিলে, তাৰ হাত পা সেই মেৰকা ২া। আৰু সেয়ে ভাগি যোৱা, আৰু তাৰ ৮ উৰ কৰিব পৰা কোনো মাছিল। এই পো' সলনি অনি চাইটা শি উৎপন্ন হোৱা অৰ্থ সেই এগিটো অতিশয় মহান ইল; কি লি! এই, সেই ৰাজাৰ পৰ চাৰি ৰান্না উৎপা হব, পৰামী বলত সেই ভাৰ শিটা ভাগি ২৩ কি তাৰ নিচিনা পৰাক্ৰমী নব। সিবিলাৰ থাকিল, আৰু তাৰ সলনি আকাশৰ চাৰি বায় | শেষ সময়ত, অধমীববাৰ অধৰ্ম পৰ বলে, দিশে চাইটা দেখনীয়ৰ শিৰ উপ হল। | ভয়ানক চেহাৰা হা, অৰু প্ৰবনাৰ কথা ৯ আৰু সেইবোৰ এটাৰ পৰা সৰু শি এটা] নিপু ৰ এন উৎপা। তেওঁ বলত উপৰ হৈ দৰি আৰু পৰ ফাললৈ আৰু দেশ | পরামী হব, কিন্তু নি বলেৰে নহয়; তেও ১• ফাললৈ অতিশয়ণে বৃতি পালে। লি| বিনয় মনকৈ সংহাৰ কৰিব, আৰু কৃতকার্য আকাশমণ্ডলৰ বাহিনীবিলাকলৈকে বৃতি পাই, হৈ আপোন ইচ্ছামতে কাৰ্য্য করিব; তেও শক্তি সেই বাহিনীবিলাকৰ কিছুমানক, রাবোয়র। মন্ত লোকক আৰু পবিত্ৰ প্ৰবিলাকক সংঘর বিমানকেই মাটীত পেলাই রিরে গকিলে। কবি। আপোন বুরি কৰে তেওঁ আপোন ১১ এনে বি, সি বাহিনীবিলাক অধিপতির অফি | হাতের আঁপোনার চল সিকরি, আপোনার তেও আপোনাকে তার করি তেওর পা নিত্য মনত আপোনাকে মহান কবি, আৰু নিশ্চিন্তে বলিনি তালে, আৰু তেওঁর ধর্মধামান | যা ফালত অনেক সংহার করিব; তেও অধি ১ পটিয়াইপেলোৱা হল। আৰু দুষ্টানর রায় | পৰিবিলাকর অধিপতির বিরু থিয় , : নিত্য বলিদানর পর এক বাহিনী নিযুক্ত| কিন্তু বিমাতে। গোধূলি আর রাতি : ব, আৰু সেই বানিয়ে সত্যক মাটীত পুৱাবিষয়ক যি দর্শনর কথা কোৱা গল, সেয়ে পেলালে, অমিতে কবি করি কুতকার্য প; কিন্তু তুমি এই দর্শন ছব মারি য ১৩। পাছে ময় পবিত্ৰ এনে কথা কোৱা করা; কিয়নো এয়ে অনেক দিন যত ঘটিব লগা শুনিলো; আৰু যি মনে কৈছিল, তেক আনা। কথা। পাছে ময় দানিয়েলে ঘূতি বৈ কি ৪39
