{} •১৬।] বিলাপ। ৭৭১ .তে আপনি কত দিনীয়াৰী বোয়|• চিজোন গীয়াৰীৰ ব্যাবিলাকে নিৰম মাগত | গণি গেলল; | বহি আছে; . তে দইয়ে মাদৰে গমন কৰিলে; | সিবিলাকে আপোন আপোন মৃত ধূলি চা- তেওঁ ৰা আৰু তাৰ অধ্যক্ষৰিক অপবি মাইছে, কালত চট বাছি; | কলি। বিচাষেৰ কুমাৰীবিলাকে আগলৈ যু • এ জাত ইয়ায়েল, অটিাই পি দোৱাইছে। ২ হেলি; ১১ চকুলোৰে মোৰ চকু দুৰ্বল হৈছে, মোৰ হৃদয় জেশ খৰ পৰা আপোনাৰ সো হাত | | অত্যন্ত খিত হৈ | কোচালে; | মোৰ পিৰীয়াৰীৰ সৰু কাৰণ মোৰ আৰু চাৰিলি গল কৱোতা হল, অtি | কলিৰ পিপানী মাটীতলা;ৈ | শিখাৰ নিচিনাকৈ তেও যাকোবক দখ। কিননা নগৰৰ কিবোৱত শিশু আৰু পিয়া কৰিলে। . ৭। | খোৱা কেচাবিক যুক্তি হৈছে। ৰ নিচিনাকৈ কে আপনাৰ ভ সালে। ১২ আহাৰ আৰু জাল কত। এই বলি নি। . বৈীৰ দৰসে হাত দুটি থ্যি হল, | বিলাকে অপোন আপোন মাক কৈ আৰু তৃথিৱক মকলোকে বধ কৰিল; নগৰ চকবোৰন হোৱা মানুহৰ নিচিনাকৈ . চিৰানীয়াৰ ওপৰ জেআপোনাৰ | ম{ি হৈছে, | খিৰিলে। | আৰু আপোন আপোন মাকৰ কোলাত প্ৰাণ- প্ৰবেশ মন হৈায়েল স কৰিলে; | কাগ কৰি।
েইলেৰ আটাই অট্টালিকাবেৰ এল। হে বিচালেম ীয়াৰী, তোমায় আগত ম
| কৰিলে, তাৰ দুৰ্গোৰ ধ্বংস কৰিলে, কি না দিম? তোমাৰে সৈতে কিৰ আৰু যি নীয়াৰীৰ শোক আৰু বিলাপ তুলনা দিম। বলে। | যে কুমাৰী চিন্তেনি শীয়াৰী, তোমাক সান্ত্বনা তেগোনবাড়ীৰ ইতিচুৱালে। দিবৰ নিমিত্তে ময় তোমাৰে সৈতে কাৰ তেওঁ আপোনাৰ সমাৰ পতা চাই বিনষ্ট উপমা দিম। কৰিলে; কিয়নো তোমাৰ এ সাগৰ নিচিনা বৃ; যিহোৱাই মিয়াৰত পৰ্ব আৰু বিয়দিন | কোনে তোমাৰু কৰ পাৰে। পাৰলে, | ১০ তোমাৰ বাদীবিলাকে তোমাৰ পক্ষে অসা- আৰ আপনাৰ প্ৰচণ্ড কোথত। আৰু পুৰা | ৰত আৰু যৰ্থতাৰ দৰ্শন পালে, বিক হেয়নি কৰিলে। আৰু তোমাৰ বন্দী-অৱস্থা পৰিবৰ্তন কৰিবলৈ • প্ৰৱে আপোনাৰ যজ্ঞবেদি ধূ কৰিলে, . তোমাৰ অপৰাধ প্ৰকাশ কৰা না; | আপোন পৰিহান যিণ কৰিলে; । সিবিলাকে দৰ্শন পাই তোমাৰ পক্ষে তেও তাৰ অতালিকাৰ গড়বোৰ শত্ৰুৰ ভিত অসাৰ্থক বাণ আৰু দেশীয়ৰ কাৰণ সমপণ কৰিলে; প্ৰচাৰ কৰিল। সিহঁতে পৰ্যটনৰ নিচিনাকৈ যিহোৱাৰ গৃ| ১৫ আটাই বাৱাই তোমাক দেখি হাততালি | কোলাহলন্সিলে। দিয়ে; ৮যিহোৱাই চিনে এয়াৰীৰ গড় নষ্ট কৰিবলৈ পৰম সুন্দৰী আৰ গোই পৃথিবীৰ অনিন্দ- মনস্থ কৰিলে; দায়িনী বুলি মানুহে কোৱা নগৰী এই তেও পৰিমাড়ী নিলে, তেওঁ বিন কৰাৰ ধন নে। | পৰা আপোন হাত নোকালে; এইবুলি কৈ বিচালেম মীৰীক দেখি সিহঁতে তে গছ আৰু গালি গঙ্গক বিলাপ করলে, ই ই করিছে, আর মোকাছি। একেলগে কারো সাইকিয়া হল। [১৩ তোমায় আটাই শত্ৰুৱে তোমার অবিতে মুখ ১ নিয়ম নীয়াীর দুৱাৰো, মাটীত পোত গল, | মেলিলে; | রে ভাবোৰ যিহোৱাই নারিলে •য়াতে পুশে যা অবিবাহিত যুবতী আৰু দিলে; রুজ আর এখন লোকবিলাক ব্যৱ কার না ক রায় এ বি কলি | নথকা কাবিলামতি আছে; ঠাইত নাৰু কোনো কাৰ কাৰ কৰে, আৰু বে- এনে কি, কোন বীবিলাকে যিহোৱাৰ কোন আদি নেসালি কা যাবে | না জানান মেপায়। ঠাই। .
