T ৬১২ যিয়া। [৪৪; ৩-২০। | মোৰ দল যাকোব, হে মোৰ মনোনীত বিছুণ, এৰ গই কাবিলৈ মন কৰে; সি টি। ৩ স নকৰিব। কিয়নো ময় তুতুৰ নোকৰ ওপ আৰু অলোন গছ নয়; নিঠনীৰ পৰে ৰত জল ঢালিম, আ খং ঠাইৰ ওপৰত নদী মা কোনো গছ অপভাল কৰি নি। বোৱাম; ময় তোমাৰ সময় ওপৰত আপোন নিমিতে যায়, বা দেবদাৰু গছ ৰোৱে, আ আলী, তোমাৰ বংশৰ ওপৰত আপোন আ- ১৫ বৰষুণে তা ভৰ কৰে। পাছে সেৰে যায় শৰ্বাদ বাৰি দিম। তাতে বোৱতী পানীৰ ভিত পোড়া খৰি হয়, আৰ সি তাৰ কেখিনি বইটি বৃক্ষ বঢ়াৰ নিচিনাকৈ তৃণৰ মাঝত সি লৈ দিয়ে দুই পুৱায়; এনে কি মি তাৰে নাক গজি বাঢ়িব। এনে কব,ময় যিহে। লাইপিঠা তাও দিয়ে; আকৌ সি তাৰে এটা বাৰেই, আন এনে নিজকে যাকোব বুলি কব, দেৱতা নিৰ্মাণ কৰি তাৰ আগত সেৱা কৰ, আৰু আন এজনে ময় যিহোৱাৰ মিৰ লোক | আৰু সি তাৰে এটা সত্তি নাৰি তাৰ আগত বুলি নিৰ হাতত নিজে চবি মাৰি, আৰু ১৬ প্ৰণিপাত কৰে। সি তাৰ এভাগ জুইত পোড়ে, ইস্ৰায়েল নাম উপাধিপে সব। আৰু এগেৰ মণিৰাইভোন কৰে, যা খৰিকাত দি থাইকৃত হয়; এনে বি, সি ভৰে যিব ঈশ। মূৰ্তি দুই পুৱাই কয়, আয়ে দেখি বড় উম লাগিছে। অনৰ্থকতা। | ১৭ খুব ভাল তাপ পাই! পানে সি তাৰ অ- ৬ ইস্ৰায়েলৰ বা যিহোৱাই তাৰ মুক্তি শিই ভাগেৰ এক দেৱত,নিজৰ এক মুক্তি দাবি কত্তা বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱাই এই চলে। তাৰ আগত প্ৰণিপাত কৰে, আৰু ভাৰু সেৱ কৈছে, ময়েই আদি, আৰু ময়েই অ; মোৰ কৰে, আৰু তাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰি ক, মোক • বাহিৰে কোনো ঈশৰ নাই। ময় আদি কালৰ | উদ্ধাৰ কৰা; কিয়নো তুমি মোৰ দেৱতা। লোকবিলাকক স্থাপন কৰে পৰা ময় প্ৰচাৰ ১৮ সিহঁতে একোকে নেজানে, আৰু নৃবুঝে; কাৰণ কৰি বুঝাই বৰ্ণনা কৰাৰ দৰে, কোনে মোৰ সিহঁতে দেখিব নোৱাকৈ সিহঁতৰ ক, আৰু নিমিত্তে বৰ্ণনা কৰি পাৰে। হব লগীয়া আৰু সিহঁতে বিবেচনা কব নোৱৱাকৈ নিহত ভবিষ্যত কথা কোন প্ৰকাশ কৰিব পাৰে? ১৯ হৃদয় ভেও লেও দি বন্ধ কৰিলে। মন্তু তাৰ তোমালোকে নকপি, আৰু ভয় নকৰিবা; এডোখৰ জুইত পুড়িলে, এনে কি,তাৰ আঠা ময় জানো পূৰ্বৰে পৰা তোমালোকক তাক। পিঠা তাও দিলো, আ ম খয়িকা কি অনুউৱা আৰু দেখুউৱা নাই। তোমালোকেই। খালে; পাছে তাৰ অবশি ভাগেৰ য এটা মোৰ সাক্ষী। মোৰ বাহিৰে আননা আৰু ঘিণলগীয়া মূৰ্তি সাজিম নে। আৰু কাঠ কোনো ঈশৰ আছে? অনি শিলা নাই; থকা , ডোখৰ আগত নো ময় প্ৰণিপাত কৰিম নে? ১ময় নেননা। কটা মূৰ্তি সাজোবোয় সক এই বুলি কবলৈ সিহঁতৰ কোনেও মন ৰে, লোৱেই অসাৰ; সিহঁতৰ বহুৰুপ পুতলা- ২০ কাৰো অনি, কি বুঝিবৰ শক্তি নাই। দি বেৰ অনুপকাৰী; সিহঁতে লাজ পাবৰ নিমিত্তে | ভোজন কৰে। তাৰ মোহিত মনে তাৰু এনেকৈ লিতৰ নিজৰ সাক্ষীবোৰে একো নেদেখে, ভ্রান্ত করে, যে, লি নি প্রাণকে উনার কবি ১• আৰু একো বুঝে। কোনে দেৱতা নির্মাণ। নোৱাৰে, আৰু মোর সো হাত এক যত করিলে, বা একে। উপকাৰ কৰিব নোৱা মূর্তি ব্যস্ত হৈছে নে? এই বুলি কব নোর। ১১চত ঢালিলে? দেখা, তাত আসক্ত সক২১ যে যাকোব, হে ইত্ৰায়েল, এইবোর সোৱৰ লোৱে লাক্ত পাব, আৰু শিল্পকারীববার মানুহ করা; কিয়নো তুমি মোর দাস; মা তোমাৰ মাথোন; সিহঁত আটাইবোরে গোট খাওক, নির্মাণ করিলে; তুমি মোরেই দাস; যেই থিয় হওক; সিহঁত কপি, সিহঁতে একেলগে | ২২য়েল, ময় তোমাক নেপাহমি। ময় তার ১২ লাজ পাব। কমারে লোহার অত্র নির্মাণ করে; অপরাধবের মেঘ দর, আর তোমার পা- লি তাক আঠাত তাও দি হাতুড়িরে গড়ে, যোর অপর দরে চার করিলে; ভূমি মাল আর আপনার বলৱান হাতেরে তাক বনায়;| মুরি আ, কিয়নো ময় তোমাক মুক্ত কৰিলে। এনে বি, সি ভোকত দুর্বল হয়, আর পানী ২৩ হে আকাশমণ্ডল, আরে গান কা, কিনা ১৩ খাবলৈ নেপাইঙ্গা হয়। বাঢ়ৈয়ে সুতা পারে; যিহোৱাইএইকাৰ শিকৰিলে; হে পৃথিবীর লি র মাটীরে আঁকে, আৰু বালিরে! অংস্থানবিলাকয়ধ্বনি করা; হপলি , আকৃতি উলিয়ায়; লি কলা দি তার অকার হে কাঠমী আৰু তার মত কা সকলো | নিরুপণ করে, আৰু ঘৰত বাস কৰিবলৈ, মানু: বিলাক, অনিন্দগান করিলে; নিন এর সৌন্দর্য অনুসারে মানুহর আকৃতিরে তাক। যিহোৱাই যাকোব য কৰিলে, আৰুৱা ১০ নির্মাণ করে। কেননারে আপোনার নিমিতে। য়েলর মত আপোনাকে গৌরবাতি করি। 69
