________________
১৩; ১০-১১;।] পুস্তক। আমি লৰ বড়া সকলো যাম; আপনি আপনি। আৰ বৰ নিমিত্তে, তুমি আকাশৰ কালৈ পো গীবিলাকক আৰু মেৰ, ঘাগ, আৰু গৰুৰ আপোন হাত মেলা; সেইআৰ এনে দৌৰ্যোৰ বোৰকে লগত লৈ যাম; কিয়নো যিহোৱাৰ| ব, যে, তাৰু শৰ্ণ কৰিব পৰা। তেতিয়া ১০ উদেশে আমি উৎসৱ কৰিব লাগিব। তাতে |• মোচিয়ে আকাশৰ কাললৈ আপোন হাত মেলিনত্ৰী জেবিলাক চলে, য়ায়, ময় ঘি এৰা লত, তিন দিনলৈয়ে মিৰ দেশ, গোটেইখলতে হৰু আৰু তহঁতৰ লৰা তিকভাবেৰ যাবলৈ • ঘোৰ আৰ হল; কোনোৱে কাকে দেখা পাব এড়ি মিম, সেই দৰে যিহোৱা ততিৰ লগত | নোৱাৰিলে, আৰু তিন দিনলৈকে কোনেও থাকো; ঢাবি, কাৰণ তাঁৰ অগিত অনিষ্ট আপোন ঠাইৰ পৰা মুঠিলো; কিন্তু ইয়ায়েলৰ ১১। সেয়ে মহ; তত পুৰুষবোৰ যাঁ, যিহে- পানবিলাক নিমিতে, যিবিলাকৰ এত ঠাইত বাৰ সেৱা গৈ; কিয়নো তাকেহইতে বিচা-২ি৪ পোৰ আহিল। তেতিয়া ৰৌৰে মেচিক মতাই ছি। তাতে কৰৌণৰ আগৰ পৰা তেওঁবিলাকক নি কলে, তোমালোক যোৱ, যিহোৱাৰ সেৱা দোই দিয়া হল। || কৰাগৈ; কেবল তোমালোক, মেৰ, ঘাগ, আৰু ১২ পাহে যিহোৱাই মোকি কলে, কাকতি | গৰুৰ মকবোৰ থাকো;. তোমালোকৰ লৰা ফড়িবোৰ মিৰ দেশলৈ আহি, শিলাবৃষ্টিৰ |২৫তিবিলাকো লগত যাওক। তাতে মোচিয়ে পৰা অৱশিষ্ট একা দেশৰ তৃণ আদি সকলোকে | | ফলে, আমাৰ ই যিহোৱাৰ উদ্দেশে বলিদান খাবলৈ, তুমি কাকতি ড়িৰ নিমিত্তে মিচৰ | কৰিবলৈ, বলি আৰু হেমিস্ৰব্যকে আপুনি ১৩ দেশৰ ওপৰলৈ আপোন হাত মেলা। তেতিয়]২৬ আমাৰ হাত দিব লাগে। আমাৰ লগত আমাৰ যোচিয়ে মিচৰ দেশৰ ওপৰলৈ আেম লাখুটি | পৰিলাকে যাব, এই ধূৰাও বাকী নেথাকিব; দলিত, সেই গোটেই দিন গোটেই ৰাতি | কিয়নো, আমাৰ ঘৰ যিহোৱাৰ সেৱা কৰিবলৈ, যিহোৱাই দেশৰ ওপৰলৈ পূবৰ বায়ু বলো-1. সেইবোৰৰ পৰাই আমি বলি লব লাগিব; বলে; পাছে ৰাতিপুৱা পৰত সেই পূব | | আৰু কিহেৰে যিহোৱাৰ সেৱা কৰি, তাক আমি ১০ তা কাকতি ফড়িৰ আনিলে। তাতে ফড়ি | সেই ঠাই নেপাগৈমনে নেয়ানমা। কিন্তু বোৰ গেইখন মিৰ দেশলৈ আহি, মিৰৰ | যিহোৱাই. কনৌপৰ মন কঠিন কৰিলত, তেওঁ . আটা অল জুৰি ললেছি; সেইবোৰ অতিশয় ২৮ সিবিলাকক এড়ি দিবলৈ মান্তি মহল। তেতিয়া কদায়ক; সেই প ফড়ি পূৰ্বে কেতিয়াও ফৰৌণে তেওঁক কলে, মোৰ আগৰ পৰ এটি ১৫ হোৱা নাই, আৰু পাছেও নহব। কিয়নো, সেই যা; সাৱধান, মোৰ মুখ আৰু নেচাবি; কিয়নো বেৰে গোইখম দেশ ঢাকি ধৰিলত, দেশখনেই যি দিনাই মোৰ মুখ চাবি, সেইদিনই মৰিবি। আৰ হল; আৰু সেইবোৰ দেশৰ তৃণ আদি ২৯ তাতে মোচিয়ে কলে, আপনি তলি কৈ; ময় সমুদায় বন, আৰু শিলাবৃষ্টিৰ পৰ। অৱশিষ্ট আপোনাৰ মুখ আৰু কেতিয়াও নেচাম। (কা পৰ সকলো এলকো খালে; তাতে সকলো বড় পুতেকক মা। নিতাপৰ্ব পন, আৰু গেইখন মিৰ দেশত গছ, বা পৰিৰ তৃণ | তাৰ পালনীয় বিধি। আদি একোৱেই কেচা বৰণয় নেথাকিল। যিহোৱাই মোচিক এই কথা কৈছিল, ১০ তেতিম ৰৌণে মোটি আৰু যাৰোণিক বেগাই ময় ফৰৌণৰ ওপৰলৈ, আৰু মিচৰ দেশৰ মতাই নি ফলে, ময় তোমোৰ খৰ যিহো ওপৰলৈকো আৰু এক উৎপাত উপস্থিত কৰিম; বাৰ বিৰুড়ে আৰ তোমালোকৰ বিৰুদ্ধেও পাপ তাৰ পাছত তেওঁ তোমালোকক ইয়াৰ পৰ ১০ কৰিলে। এতেকে বিনয় কৰে, কেৱল এ বাৰ যাবলৈ এড়ি দিব। আৰু এড়ি দিয়া সময়ত,তেও মোৰ পাপ মা কৰা, আর তোমালোেকর শর তোমালোক সকলোকে নিশ্চয় ইয়ার পর বিহোৱাই যেন মোর পর এই কালপ উৎ খেদায়ে দিব। এতেকে এতিয়া লোকবিলাকৰ পাত চায়, তেওঁর অগিত এনে প্রার্থনা করা। অগিত কোৱা, প্ৰতিন পুরুষে আপোন অপোন ১৮ তেতিয়া তেও ফরৌণর চরর পর বাহির ওলাই ওচৰচুবুৰীয়ার পর, আৰু প্ৰতিজনী তিতাই ১৯ গৈ বিরের আগত প্রার্থনা করিলত, যিহো আপোন আপোন চরচুবুরীয়ানীর পাপ আৰু বাইপমির পর অতিশয় প্রবল বতাহ ওতো • সোণর অলঙ্কার খুলি খুজি লওক। আৰু যিহোটাই অনালে; তাতে সেই বতাহে ফড়িবোর বাই মিচরীয়বিলাকৰ দৃষ্টিত লোকবিলাকক নিচু সময়ত পেলাই দিলত, মিরর কোনো অনুগ্রপ্রাপ্ত করিলে। তাত বাঝে, মিচর দেশত • আলত এল জিলে নেথাকিল। কিন্তু যিহো ফরৌণর পত্রিমীবিলাকৰ আৰু প্ৰবিলাকৰ বাবার মন কঠিন করিলত, তেওয়েলর দৃষ্টিত মোচি অতি মহান পুরুষ আছিল। সাবিলাকক এ নিদিলে। ৫ মোচিয়ে কলে, যিহোৱাই এই রূপে কৈছে, ২১ পাছে যিহোৱাইমোটিক ফলে, মিচর দেশতময় রাতি মাৰু নিশামানত মিরর তিৈ 63 তাইলে সেটি 'ময়া
