৮; ২৮-৯; ২।] যাক। দিয়াৰ দৰে, তেওঁৰ উদেশে বলিদান কবিৰ | পাছে যিহোৱাই মোচি আৰু হায়াণকলে, বিনিয়ে, আমাক তিন দিন বাট অৰণ্য চিত- তোমালোকে মুঠি তাই অগিৰ মালা ২৮লৈ যাবলৈ দিক। পাছে ফৰেনে কলে, লোৱাগৈ; আৰু যোচিয়ে ফৰোয় নাতে বা, তোমালোকে অৰণ্যত আপোন শৰ| তাক আকাশ ফাললৈ চটয়াপঠাক। তাতে, যিহোৱাৰ উন্দেশে বলিদান কৰিব নিবে। সেয়ে গোটইখন মিচৰ দেশত মিহি লি হৈ, হয় তোমালোকক এড়ি দিছে; কিন্তু বহু বিচ, দেশৰ সকলো ঠাই মানুহ আৰু পৰ ৈৈল হলে নেযাব; তোমালোকে মোৰ বোৰৰ গাত অনেক হে ৬টি গট হোৱা এবিধ ৯ নিমিত্তে প্ৰাৰ্থনা কৰা। তাতে মোচিয়ে , ১• বিম হব। তেতিয়া তেওঁবিলাকে অগ্নি- দেখোত, ময় আপোনাৰ ওচৰ পা গৈয়েই| কুৰ আলাস্থ লৈ, ফৰৌণৰ আগত থিয় হলগৈ; যিহোৱাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিম; তাতে, ফৰৌ আৰু মোচিয়ে তা আকাশলৈ চটিয়াইপঠালত, পৰ, তেওঁৰ পাৰমত্ৰীবিলাকৰ, আৰু এনাবিলা-| সেয়ে মানুহবিলাকৰ আৰু পশুবোৰৰ গাতে। কৰ পৰা কাইলৈ দাহৰ আকবেৰ চিব; অনেক কোহ উঠি উঠি যোৱা এবিধ বিষম বহু কেৱল যিহোৱাৰ উদ্দেশে বলিদান কৰিব অৰ্থে | ১১ মালে। তাতে, শাবিলাকে সেই বিম লোকবিলাকক এড়ি দিয়া কথাত ফৰৌণে মাখেন | খবৰ কাৰণে মোটিৰ আগত থিয় বই নোৱা- • পুনৰায় প্ৰবঞ্চনা নকৰেক। পাছে মোচিয়ে। | ৰিলে; কিয়নো শাহ আদি সমৃদয় মিৰীয় ৰৌণৰ ওয়ৰ পৰ ওলাই গৈ, বিহোৱাৰ নোকৰ গাত সেই বিষম বহু ওলাইছিল। • আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলে। তাতে যিহোৱাই৷ তথাপি যিহোৱাই মেকি কোৱাৰ দৰে, তেও মোচিৰ কথাৰ পৰেই কৰিলে; ফৰৌপৰ, তেওঁৰ | ফৰৌণৰ মন কঠিন কৰিলত, ৰৌণে তেওঁবিলাকৰ পাত্ৰমশ্ৰীবিলাকৰ, অৰু তেওঁৰ প্ৰাবিলাকৰ | কথা মুখৰিলে। পৰও তেওঁ দাহৰ জাকিবেৰ চালে; এটাও | ১৩ পছে যিহোৱাই মোচিক কলে, তুমি ৰাতি ৫ অৱশিষ্ট নেথাকিল। তথাপি ফৰৌণে সেই পুৱাতে উট, ফৰৌণৰ আগত থিয় হৈ, তেওঁক বাৰো মন গণুৰ কৰি, মানুহবিলাকক এড়ি। এই কথা কোৱাগৈ, ইয়াবিলাৰ ঈশৰ যিহো- নিদিলে। বাই এই ৰূপে কৈছে, মোৰ সেৱা কৰিব অৰ্থে ১৪ মোঃ এনাবিলাকক এড়ি দিয়া। কিয়মে। প, যাঁ, আৰু সপ্তম উপাত। গোটেইখন পৃথিবীত মোৰ তুল্য যে কোনো মাই, পাছে যিহোৱাই মোচিক কলে, তুমি | ইয়াক তুমি জাণিৰ নিমিত্তে, ময় এই বা
- ৰৌণৰ ওচৰলৈ সোমাই গৈ তেওঁক। তোমাৰ হদয় বিদাৰিবলৈ তোমাৰ পাত্ৰী-
কোৱাগৈ, ইব্ৰীয়াৰিলাক, ঈশৰ যিহোৱাই এই। বিলাকৰ আৰু তোমাৰ প্ৰকাবিলাকৰ ওপৰলৈ তুলে কৈছে, মোৰ সেৱা কৰিবৰ অৰ্থে মোৰ| ১৫ মোৰ সকলে উৎপীত পঠাম। কাৰণ, ময় এবিলাকক এড়ি দিয়া। কিয়নো, যদি | আপোন হাত মেলি, তোমাক আৰু তোমাৰ সিবিলাকক এড়ি দিবলৈ অমাতি হৈ এতিয়াও | প্ৰজবিলাকক মহামাৰীৰে প্ৰহাৰ করা হলে, • রাখি থোৱা, তেয়ে দেখা, পথাৰত থকা | ১৬ তুমি পৃথিবীর পর উচ্ছা হলহেতেন; কিন্তু তোমার পর ওপৰত, ঘোড়া, গাধ, আৰু উ তোমাক যেন মোর শক্তি দেখুৱাম, আৰু গোটেই বিলাকর, গরু, মের, আৰু ছগির আকিবেরির পৃথিবীত মের নামে যেন খ্যাতিম (ব, এই ওপৰত যিহোৱাই হাত লগাব; তাতে অতিশয় লিমিলেহে পতিত নোহোৱাকৈ ময় তোমাক মহামারী হব। কিন্তু যিহোৱাই ইস্রায়েলীয়া] ১৭ রাখিলে। এতিয়ালৈকে তুমি মোর এলা- বিলাকৰ পৰবোৰৰ আৰু মিচরীয়াবিলাকৰ পৰ- বিলাকৰ ওপৰত অহার করি, লিবিলাকক এড়ি বোরর মত প্রভেদ করিব; তাতে ইস্রায়েলর | ১৮ দিবলৈ অসমত আছ। দেখা, মিচর' দেশ সানাবোকর এটা পৰও নমৰিব। আৰু যিহো | স্থাপন করা দিনৰে পৰা আজিলৈকে যেনে বাই সময় নিরুপণ করি কলে, কাইলৈ যিহো শিলাবৃষ্টি কেতিয়াও হোৱা নাই, তেনে অতিশয় •ই দেশত এই কর্ম করিব। পহিদিনা যিহো কষ্টদায়ক শিলাবৃত ময় কাইলৈ ইমান পরতে বই সেই কর্ম করিলত, মিরর আটাইবোৰ। ১৯ বরষাম। এতেকে, তুমি এতিয়া মানুহ পঠাই, পৰ মলি; কিন্তু ইস্রায়েলর সন্তানবিলাক পথাৰত থকা তোমার পৰ আদি সকলোকে । পরের মার এটাও নমৰিল। তেতিয়া বেগাই ভিতৰলৈ অনোওৱা; কিয়নো, যিবোৰ কৰেীৰে মানুহ পঠাই চোৱাই দেখিলে, যে, মানুহ আৰু পৰ ঘৰলৈ নকৈ পথাৰত থাকিব, ইস্রায়েলীয়াবিলাকৰ পৰবোরর মাঝর এটাও| সেইবোৰৰ ওপৰত শিলাফ হোৱাত, নিহত যা মাই। তথাপি ফরৌণর মন গংর হলত, ২• মরিব। তেতিয়া ফরৌণর পাত্রমন্ত্রী আদি করি কেও লোকবিলাকক যাবলৈ এড়ি নিদিলে। | J বিষয়াবিলাকৰ মাঝ যি কোনোৱে যিহোৱাৰ 61
