৩০; ১৭-৩১; ১৯।] হিতোপদেশ। ১৭ যি চকুৱে আপোন শিক্ষক পৰিহাৰ কৰ,। ৩ তুমি তিৰুকাবোৱত আসক্ত হৈ নিজ শক্তি হানি আৰু মাতৃ আজ্ঞা পালন কৰিবলৈ ঘিণ কৰে, নাৰি, এনে উপত্যকাৰ কাউয়িবোৰে উলিয়া, আৰাবিলাৰ বিনাশক পথত নলি। আৰু ডেকা কৃৰৰ পক্ষীবোৰে তাকব। | ৪ লাবিলাকৰ নিমিতে, হে লযুৱেল,মাবিলকিৰ ১৮ মোৰ জনিৰ অগম ভিটা, এনে কি, ময়. নিমিত্তে স্ৰাক্ষাৰস পান কৰা উপযুক্ত | মুল চাই আছে; নহয়; ৯ আকাশ কুৰ, পীৰ গতি, আৰু সুৰ। ক’ত বুলি কোৱা নৃপতিকিৰ শিল সৰ্পৰ গতি, অনুচিত; সমুহৰ মাত আহাৰ গতি, নতুবা লিলিকেশন কৰি বশ হৰি, আৰু যুবতীত পুৰুষ গতি। আৰু কোনো দুঃখী লোেকৰ বিচাৰ বিপৰীত ২• ব্যভিচাৰিণ, গতিও তেনেকুৱা; | কবি। তাই থাই পেলাই মুখ মচি কয়, ম আ কৰা | ৬ মৰিবলৈ ধৰা মানুহক সুৰ। দিয়া, নাই। আৰু মনত বেৰ পোৱাৰিলক এসি ২১ তিনটাৰ অত পৃথিবী কাপ, | দিয়া; এনে কি, সহিব নোৱৰা চাইটাৰ জাত কঁপ;।। সি পান কৰি আপোন দড়িত পাহৰাক, ২ ৰানত্ব পোৱা বীৰ, থাই তৃপ্ত হোৱা যুখৰ, আৰু আপোন দুৰ্দশালৈ আৰু মনত কৰে। ২১ পীপদ পোৱা যিলগীয়া তিৰুকাৰ, ৮ বোৰা হৈ থকা লোকবিলাকৰ পক্ষে, | আৰু অপোন কবীৰ উত্তৰাধিকাৰী ববি পোৱা। আৰু অনাথ লাবিলাকৰ বিচাৰত আপোন | বেগৰ,ভৰত। মুখ মেলা। ২৪ পৃথিবীত চাইটা বন্ধ থা; ৯ মুখ মেলি ন্যায় শোধ কৰা, কিন্তু সিহঁত অতিশয় জানৱন্ত। | আৰু দুঃখীদৰিদ্ৰ লোকৰ বিচাৰ কৰা। ২৫ পৰা শক্তিহীন জাতি, তথাপি সিহঁতে ঘামকলিত অপেনাবিলাকৰ গুৱতী স্ত্ৰীৰ বৰ্ণনা। | আহাৰ আয়োজন কৰে; ১০ গুণৱতী স্ত্ৰী পোৱা কাৰ সাধ্য? ২৬ চান পন্ত কেৱল দুৰ্বল জাতি, কিয়নো পদ্মৰাগ মণিকৈয়ো তেওঁৰ মূল্য অতি | তথাপি নিতে শিলৰ মাৰ ঘৰ সালে; অধিক। ২৭ড়িবোৰৰ ৰা নাই, ১১ তেওঁৰ স্বামীৰ মনে তেওঁহ বিশ্বাস কৰে, | তথাপি সিহঁত সকলোৱে দলে দলে যাত্ৰা কৰে;1 আৰু তেওঁৰ ৰামীৰ লাভৰ অভাৱ নহয়। ২৮লেটিয়ে আপোন হাতেৰে বগাইফুৰে, | ১২ তেওৰীয়াই থাকেমানে, | তথাপি সি ৰজাৰ অট্টালিকাত বাস কৰে। | ঘামীৰ উপকাৰ কৰে, অপকাৰ কৰে। ২১ মামিকেৰে চলা তিনটা, 1 ১৩ তে মেৰ মোম আৰু শণ বৃতা বিৰে, এনে কি মিকেৰে গমন কৰা চাইটা আছে; অন্য ইময়েকে আপ • পাবোৰৰ মাৰত মহাপৰী আ কাকো, তেল, | ভয় নক। সিংহ, | দুৰৈৰ পৰ অপপাৰ খোৱা বহু আনে, কলি চিয়া শিকাৰী কুকু, ১৫াতি নৌ পুৱাওঁতেই তেওঁ উটি ঘৰৰ সকলোকে | মটা ছাগ, আৰু যর বিরুছে কোনো নৃ | পাবলৈ দিয়ে। | এনে রা। আৰু আপোন বেবিলাকক নিরুপিত কাম তুমি যদি অহার করি অজ্ঞান কর্ম করিলা, | কুফ কালাতে মুখঙত দিয়া। | ১৬ তেও কোনো এভোধর মার বিয়ে বিবেচনা কিনো যেনেকৈ গাখীর মখিলে মাখন , করি তাক কিনি লয়; আৰু মাক মোহারিলে তেল ওলায়, তেওঁ আপোন হাতির মর ফলেরে ঢাকাবাড়ী তেনেকৈ কোং উজাৰিলো লাগে। পাতে। | সমূলে কার নীতিবাক্য। ১৫ তেলাপ চালিরে কাল বাতে, | আৰু অপোনার বাহুবলরাম কর। লাৱেল রয়ীর বাক্য; তেওঁর মাতৃয়ে তেওঁক | ১৮ তেওঁ আপোনার বাণি লাভজনক বুলি বুঝে, | শিক্ষা দিয়া ঈশ্বরীয় বচন। | আৰু ৰাতি তেয় চাকি মৃত্মমায়। ২ হে মোর কোপা, হে মোর গজাত পুত্র, | ১৯ তেওঁ পানি ধৰিবলৈ আপোনাৰ হাত মেলে, হে মোর সম্পর পুত্র, ময় কি কম?! আৰু হাত দুখনেৰে টাকুরি ধরে। 648
