৬৪ ৪ হিতোপদেশ-উপদেশক। (৩১; ২০-১; ১৮। ২০ তেওঁ দৰিলৈ আপোনাৰ হাত মুকলি কৰে, ২৬ তেওঁ প্ৰজ্ঞাৰ কথা কবলৈ মুখ মেলে; দুখীয়ালৈ আপোনাৰ হাত মেলে। . তেওৰ জিবাৰ আগত মমৰ শিক্ষা থাকে। ২১ তে পৰিয়ালৰ নিমিতে, হিম পড়ালৈ ভয় ২৭ তেওঁ আপোন পৰিয়ালৰ চালচলনলৈ ভালকৈ মকৰে; | মন দিয়ে, কাৰণ তেওঁৰ গোটেই পৰিয়ালেৰ বাণীয়া আৰু এলাহৰ আহাৰ নেয়। কাপড় পিন্ধে। | | ২৮ তেওঁৰ সন্তানবিলাকে উট কে ধন্য ধন্য ২ তেওঁ আপোনাৰ নিমিত্তে ফুল বা কম্বল | বোলে; বনায়; । আৰু তেওৰ স্বামীয়েও তেওঁক প্ৰশংসা কৰি কয়, তেওঁ মিহি শণ সুতাৰ আৰু যেনো বৰণীয় | ২৯ “অনেক জীয়ৰীয়ে গুগৱতী দেখুৱাই হয়, পিছে। । কিন্তু তুমি সিহঁত সকলোকৈ উত্তম।” ২৩ তেওঁৰ স্বামীয়ে দেশীয় বৃবিলাকৰ লগত বহি! ৩• লাৱণ্য মিছ', আৰু সৌন্দৰ্য অৰ; নগৰৰ দুৱাৰত সুখ্যাতি পায়। । ৰিযিহোৱালৈ ভয় ৰখা তিতা প্ৰশংসনীয়। ২০ তেও শণ সুতাৰ বত্ৰ প্ৰস্তুত কৰি বেচে, | ৩১ তোমালোকে তেওঁৰ হাতৰ ফল অনুসাৰে তে; আৰু বণিকবিলাকৰ হাতত টালি দিয়ে। | স্মৃতি কৰা, ২৫ বল আৰু মৰ্য্যাদা তেওৰ সাজষপ; আৰু মগৰ দুৱাবোৰত তেওঃ কৰ্মই তে তে ভাবী কালৰ নিমিতে হবে। প্ৰশংসা কৰো। উপদেশক। যিচালেমত থকা ৰজা দায়ূদয়? ৰ। বিলাকৰ বিষয়ে কাৰোলেৰ নাই; আৰুং উপদেশক বাক্য। লৈ যিবিলাক মি, লিবিলাক নিয়ে তা পাহৰ বংশবিলাকৰ কায়ো সোঁৱৰ নেথাকি। সকলোৰে পাতা। | ১২ উপদেশক যি ময়, ময় যিফালেম ইস্ৰায়েল, ২ উপদেশকে কৈছে, আৰ আৰি, অলাৰ ১৩ ওপৰত ৰা আছিল। আৰু আকাশৰ তলত ৩ অসাৰ, সকলোৱেই অসাৰ। মানুহে সৰ্যৰ | যি যি কৰা যায়, ময় প্ৰজ্ঞাৰ ধাৰায় সেই সঙ্গে তলত যি যি পৰিমত পৰিশ্ৰান্ত হয়, তাৰ সেই বিষয়ৰ কুবিচাৰ লবলৈ আৰু অনুমান কৰি- ৪ সকলো পৰিশ্ৰমত তাৰ কি লাভ? এক পা বলে মনোযোগ কৰিছিল; যায়, আৰু এক পুৰুষ আছে; কিন্তু পৃথিবী | বিলাক ব্যত বৰ নিমিত্তে ঘৰে সিবিতা ৫ সদায় থাকে। সূৰ্য উদয় হৈ আকৌ অস্ত যায়, ১৪ ক্লেশজনক ব্যৱসায়কেহে দিছে। সূৰ্যৰ মত আৰু যি ঠাইৰ পৰ উদয় হয়, পুনৰায় সেই | যি যি কাৰ্য্য কৰা যায়, সেই সকলোকে এৰ ৬াইলৈকে বেগেৰে গমন কৰে। বতাহে দণি! চলো; দেখা, সেইসকলো অসাৰ, আৰু দিশলৈ বলায়, আৰু উত্তৰ দিশলৈ ৰে; লয়ে। ১৫হক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। যি বেঁ, তক আপোন গতিত সদায় ঘুৰি থাকে; আৰু | পোন কৰিব নোৱাৰি। আৰু যি নাই, ডাক বতাহে অপোন চকলৈ আকৌ উভটি আহে। | ১০ লেখ কৰা অসাধ্য। ময় আপোন হৃদয়ে সৈতে সকলে নদী সমুদ্ৰ পড়েগৈ; তথাপি সমুদ্ৰ | আলাপ কৰি কলে, দেখ, মোৰ আগেৰ পূৰ নয়; নদীৰৰ যি ঠাইলৈ যায়, সেই যিচালেমত যিবিলাক আছিল, সেই এক ৮ঠাইলৈকে পুনৰায় গৈ থাকে। সকলো বিষয় লোতুকৈ ময় অধিক প্ৰ আহিলো; তে কি, পৰিমেৰে পৰিপূৰ্ণ, তাৰ বৰ্ণনা কৰা মানুহৰ | মোৰ মন গ্ৰহ আৰু বিদাত পা অসাধ্য; দর্শনত কু আৰু শ্ৰৱণত কাণ ও। ১৭ হৈছে। ময় প্রশ্ন মাৰিবলৈ, পাগলামি আৰু ৯ নহয়। যি হল, সেয়ে; আৰু যি করা গল,। মুখতা জানিবলৈ মনোযোগ কৰিলো; তাকে করা যাৰ; সূৰ্যৰ তলত নতুন একোৱেই | ময় বুঝিলে, যে, ই বতাহক এৰিলৈ টা ১• নাই। এনে বহুআহমে,যবিয়ে মাহেকৰ | ১৮ করা মাত্র। কিয়নো এর বাহনত পারে,যে,দেখা, এয়ে নতুন সেয়ে অৱশ্যে আমার | তাপ অধিক হয়; আৰু যি মনে তাৰ হিয়, ১১পূর যুগৰোরতো আছিল। পূর্বফালৰ বংশ- সি দুঃখো বৃত্তি করে।
