১৪; ১৬-১৫; ১৭।] হিতোপদেশ। | দি বুনি লোকে আপনি ভৰিৰ খো| ৩০ এই বুজিমন লোকৰ হৃদয়ত নিতে বা | বিবেচনা কৰে। ১ান লোকে ভয় কৰি নলৰ পৰা আঁতিৰকিন্তু অজ্ঞানবোৰৰ পেট কথা প্ৰকাশ পায়। | ৩৪ ধাৰ্মিকতাইজিৰ উতি কৰে; ফিন লোক গীৰ কুলীয়া হয়। কিন্তু পাপ এবিলাকৰ কলাপ। ১৭ অলপতে খং উঠা লোকে অন্য কৰ্ম কৰে; | I৩৫ uানেৰ কাৰ্য কৰা দাসলৈ ৰয়াৰ অন্য | এক বুকশন কৰত। লোকমুখিত। থাকে; ১৮নিৰ্বোধৰ আধিপত্য অম; .. | কিন্তু লাজ দি দাসলৈ তেওঁৰ ক্ৰোধ থাকে। কিন্তু নিষাদ লোবা আপ ফিীটিৰে | মৃ উত্তৰে কোধ ক্ষান্তু ঝৰ; বিভূষিতায়। . . . কই কথাই খ তোলে। ১৯ বেয়া লোক লিৰি, হন জিবাই উত্তমকুপে আন প্ৰকাশ কৰে; আৰ দুষ্টদেৰ কি ফেৰ দুৱৰ সেও কি অজানৰ মুখে আনতা ক্ কৰে উলি- . • • • • uই নিয়ে। • দৰিদ্ৰ আপোন ওৰচুবুৰীয়াৰ আগতে ঘি-1 • উম আৰু অধমবিলাকক চাই, | লগীয়া হয়। | +। যিহোৱা চকু সকলো ঠাইতে থাকে। কিনৱনিৰ অনেক বন্ধু। 1 ও ৰি শাৰ কাৰ গীৱনবৃক্ষপ; ২১ যি জমে ওচৰীয়াক হোল, সি পাপ | কিন্তু , কুটিলতা মন কাপ। | T৫ অজানে আগোন পিতৃ শিক্ষা তুচ্ছ কৰে; কিন্তু বি অনে.দৰিবিলাক দয়া কৰে,দিন। কিন্তু বিনে অনুযোগ মানে, সি বুদ্ধিমান। ২ শিববাৰে অনিষ্টকল্পনা কৰে, সিহঁত মানে। ধাৰ্মিক ঘৰ বহু ধনৰ উড়াল; | বিপথগামী নয়? কিন্তু দুই উপাৰ্জন শেযুক্ত। কি যিবিলাকে মলপনা কৰে, যিবিলাক। নৱানবিলাকৰ ওঠে নৰপ কটিয়া নিচে; দয়ালু আৰু শািলী। | মিনিবোৰ মনে সেই ৰুপে কৰে। ২৩ সকলো বিং পৰিমত লা; ৮ দুবোৰৰ বলিদান যিহোৱাৰ ঘিণলগীয়া; | কিন্তু গপ কৰাই কেৱল অব ঘটায়। কিন্তু সৰলৰিলাৰ প্ৰাৰ্থনা তেওঁৰ গুণীয়। ২০ানৱানবিলাৰ ধনেই সিবিলাকৰ কিী;. ৯ পথ যিহোৱাৰ ঘিণলগীয়া; . কিন্তু অনিবোৰৰ অনতাই সাৰ। | কি ধাৰ্মিকতাৰ অনুগামীক তো প্ৰেম কৰে। ও সত্যবাদী সাকীয়ে প্যয় প্ৰাণ ৰক্ষা কৰ; |• সুপথ ভাগ কৰোতাৰ নিমিত্তে দুঃখ দিবা শাস্তি | তিমিছা কথা কওতাইবুল কৰে। | আছে; ২০ যিহোৱাবিৰুষেই বিসমি, | যি ন অনুযোগ ঘিণ কৰে, সি মৰিব। অ তে আপোন সাবিলাৰ আয়। [১১ টিয়োল আৰু অবদ্দোন যিহোৱাৰ দৃগোচৰ ২০ মৃত্যপন্দিৰ পৰ। আঁতৰাবলৈ, | অবি; যিহোৱাবিক হয়েইজীৱনৰ ব্যাপ। তেৰে কিমান অধিক পৰিমাণে মনুষ্যসন্তান ২০ অধিক প্ৰজা থাকিলে ৰমাৰ শোয়; | বিলাকৰ হৃদয় তেওঁৰ দৃষ্টিগোচৰ থাকে। | প্ৰিয়া দেখাকিলে নৃপতি, সৰ্বণ হয়। [১২ নিশকে অন্যযোগ পাবলৈ ভাল নেপায়; ২৯ যি মানুহ খেত ধীৰ, সি অতি বিবেচক; | | সি আনীবিলাকৰ গুৰিলৈ নেয়। কিন্তু বেগাই খং উঠা লেকে আপোন অনতা-] ১৩ আনন্দিত মনে মূখ প্ৰফুজিত কৰে; প ঋজ তোলে। | কিন্তু মন দুঃখ মন ভগ্ন হয়। শামন দ্বীজীপ; | ১০ সুবিবেচক মনোন বিচাৰ কৰে; কিন্তু যা হাড় কয়ষপ। কিন্তু অনিবোৰৰ মুখ অজ্ঞানতাপ পাৰত • যি মানুষ দরিক অত্যাচা ফয়, সি আপান। চরে। | পৃৰ্তিাক আপন করে; দুঃখিত লোক সকলো দিন বিম; কি যি কোনোৱে দরিক দয়া কল্প,সি তেওঁক। কিন্তু যি নর চিত প্রফুল্লিত, তার দিন নিড়- . ন করে। ফোর দিন। ৩২ লোক অপোন দুষ্টতার মায়ায় পরলোক।১৬টিই সৈতে অধিক ধসম্পত্ৈিক,; লৈ গজািই দিয়ায়; যিহোৱালৈ ৰখা জয়ে সৈতে অলপেই ভাল। কিন্তু ধাকি আপোন মাশয় ফালত আয় |১৭ বিমান সৈতে পোঙ্গোলা গৰুকৈ লেহেৰে সৈতে শাক ভোজন করাই ভাল। 529 T
